een van de interessantste debatten in homiletische kringen is de mate waarin hedendaagse predikers zouden moeten prediken als Jezus. Aan de oppervlakte denken we misschien dat het absoluut noodzakelijk is om te preken als de grootste Prediker ooit. Is hij niet het perfecte model? Moeten we niet zijn eenvoud tonen, zijn verbinding met mensen, zijn stoutmoedigheid?

sommigen gaan nog verder en stellen voor dat predikers van de 21e eeuw Jezus ‘ methodologie zouden moeten overnemen. Vaak auteurs en homiletica professoren ondersteunen hun benadering van prediking door een beroep op een aspect van zijn techniek of stijl. Hij was een verhalenverteller, zeggen ze, dus preken moeten verhalen zijn. De suggesties gaan verder: hij sprak in gelijkenissen. Hij preekte inductief. Hij predikte deductief. Hij predikte zachtjes. Hij predikte stoutmoedig. Tegengestelde benaderingen van prediking vinden vaak hun respectieve overtuigingen in Jezus ‘ prediking.In sommige opzichten zouden moderne predikers de prediking van Jezus echter niet meer moeten navolgen dan hedendaagse christenen de kruisiging zouden moeten kopiëren. Zoals het verlossingswerk alleen het zijne was, een werk waarin we slechts kunnen delen, zo kunnen elementen van zijn prediking alleen in de Onze worden weerspiegeld, maar nooit daadwerkelijk worden toegeëigend.

Jezus predikte over Jezus

de unieke en onderscheidende kenmerken van Jezus ‘ prediking zijn onlosmakelijk verbonden met zijn persoon, met name zijn plaats in de Godheid. Hij predikte met een intrinsieke Autoriteit; onze autoriteit is afgeleid. Hij keek in de harten van mannen en vrouwen en zag volkomen hun waarde door goddelijke schepping en hun zonde door menselijke opdracht; we kunnen slechts de kennis van een van beide benaderen. Zijn prediking had de onmiskenbare glans van de heerlijkheid van God; op onze beste dagen, we worstelen om zichzelf uit de weg en hopen dat God zou gewoon opdagen voor een tijdje.Soms was het hemelse voorrecht en de bedoeling van zijn prediking om “alles te verbergen voor de buitenstaanders” (Marcus 4:11) om zich aan zijn goddelijke tijdschema en plan te houden, terwijl ons doel alleen kan zijn om iedereen te helpen—zonder onderscheid of onderscheid—de Betekenis van de tekst duidelijk te begrijpen.

Jezus predikte vooral over zichzelf. Toegegeven, dat zou voor ons niet alleen godslasterlijk zijn, maar ook pathetisch. Net als Paulus moeten we verklaren: we gaan niet rond prediken over onszelf; we prediken Christus Jezus, de Heer. Alles wat we over onszelf zeggen is dat we uw dienaren zijn vanwege wat Jezus voor ons heeft gedaan. (2 Cor. 4:5)

vanaf het moment dat hij aan een geïrriteerde Jozef en Maria aankondigde dat hij zich met de zaken van zijn vader moest bezighouden, hield Jezus zich bezig met een egocentrisch, beslist theocentrisch dienstbetoon van verkondiging. Hoe vreemd dat ook klinkt, hij kon niets anders doen. Hij is de Zoon van God, het Lam geslacht vanaf de grondlegging van de wereld. Om iets anders dan zelf te prediken zou zijn om zijn toehoorders te beroven van het kennen van de enige manier om te ontsnappen aan hun geestelijke ellende en vervreemding van God. Als stervelingen zichzelf zouden prediken, zouden we waanvoorstellingen hebben. Jezus, aan de andere kant, was gewoon accuraat.Zijn hele leven was een serie preken over zichzelf. Of hij nu op een schip aan de kust van Galilea stond en predikte voor een drukkende menigte toehoorders of in stilte met zijn discipelen in een bovenkamer sprak, Jezus predikte altijd zijn glorieuze zelf, en onthulde meer van zichzelf. Zonder hem zou niets anders er toe doen. Wat zou het koninkrijk zijn zonder een koning? Waar zijn de schapen zonder de grote Herder? Wat zijn de takken zonder de wijnstok? Wat is een verhaal over vergeving zonder degene die alleen kan vergeven? Het Laatste Avondmaal vervaagt in zinloosheid, los van zijn lichaam en zijn bloed.

hij heeft te veel over ons

om al deze redenen zou het uiterst gevaarlijk—zelfs godslasterlijk—zijn om zonder onderscheid de prediking na Jezus te modelleren. Hij heeft gewoon te veel op ons. Hij is tenslotte God, en heeft nog wat meer gereedschap in zijn homiletische nutsriem dan wij kunnen hanteren.

aan de andere kant is de behoefte van onze tijd net zo acuut als toen Jezus op aarde wandelde. De waarheid die hij leerde, blijft het enige tegengif tegen het spirituele gif van de wereld. Het inzicht in de gelijkenissen, De schoonheid van de zaligsprekingen, en de ellende tegen de wegen van religieuze hypocrieten zijn helemaal niet uit de mode of passen niet bij de tijd.Hoewel we niet kunnen prediken zoals Jezus op bepaalde manieren, moeten we zijn voorbeeld volgen op een aantal belangrijke identificeerbare manieren.De sleutel ligt in het onderscheiden van de persoon van Jezus van de prediking van Jezus, Zijn Goddelijke prerogatieven van zijn menselijke prestaties. Met andere woorden, als onze prediking hem kan weerspiegelen in plaats van hem slechts na te bootsen, kan onze prediking hem eren. Jezus ‘ prediking was zowel egocentrisch als Godgericht, terwijl de onze alleen de laatste kan zijn. Als we onderscheid kunnen maken tussen de aspecten van zijn prediking die uitsluitend tot zijn godheid behoren en die kenmerken die nog steeds door aarden vaten kunnen worden gecommuniceerd, kunnen we leren hoe we hem beter kunnen reflecteren wanneer we prediken.Zodra we een stap terug nemen van zijn persoon en zijn prediking evalueren, begrijpen we vijf belangrijke manieren waarop Jezus zichzelf predikte. Men zou gemakkelijk andere manieren kunnen vinden waarop Jezus zichzelf predikte, die wij kunnen navolgen, maar deze kernpunten zouden onze prediking moeten markeren en definiëren zoals zij de zijne deden.

Jezus predikte resoluut over zichzelf

wanneer Jezus predikte, predikte hij altijd en drong hij aan op een beslissing. Hij heeft nooit een discours afgesloten met, ” maar dat is precies wat ik denk. Je zou er anders over kunnen denken.”Hij forceerde een crisis, vroeg om een uitspraak, confronteerde zijn publiek vaak met slechts twee opties-volgen of niet doen, wijs of dwaas zijn, alles verkopen of terugkeren, een schaap of een geit zijn. Hij maakte duidelijk dat besluiteloosheid onmogelijk was omdat het maken van geen beslissing eigenlijk de keuze was om hem en zijn boodschap af te wijzen.Jezus predikte over zichzelf theologisch

een groeiende fout van de hedendaagse prediking is een wijdverbreid geloof dat mensen ofwel niet in staat zijn om de leer te begrijpen of er op zijn minst niet in geïnteresseerd zijn. Ik hoor het in conferenties; ik lees het in boeken; Ik zie het in kerken. De laatste tientallen jaren van prediking lijken te zijn verschoven van theologische inhoud naar psychologische therapie. De prediker is minder profeet geworden, meer cheerleader; de heiligheid van God is opzij geschoven voor het geluk van de mens. In plaats van onze leden concepten als rechtvaardiging en heiliging te leren, prediken we coping strategieën en time management. We hebben de mens vierkant geplaatst in het centrum van ons religieuze universum.Door zichzelf in het middelpunt van zijn prediking te plaatsen, verpakte Jezus zijn prediking met leer. Hij kan eenvoudig en zelfs aan eenvoudige mensen gepredikt hebben, maar nooit ten koste van theologische inhoud. Zijn prediking onthulde de persoon en het karakter van God als de belangrijkste overweging. Bij het beantwoorden van vragen over echtscheiding, bijvoorbeeld, zijn antwoord was over Gods Intentie in het huwelijk in plaats van over het geluk van de mens (Matt. 19:3–12). Toen hij de discipelen leerde bidden, trainde hij hen om hun gebed te beginnen met de wil van God, gedaan op aarde zoals in de hemel, en om het te eindigen met Gods Koninkrijk, macht en heerlijkheid. Hij leerde zijn discipelen God te vrezen in plaats van de mens, de Heer van de sabbat te eren meer dan de traditie van de sabbat, en de toewijding aan God zelfs boven het houden van de wet te stellen.

Jezus predikte ethisch over zichzelf

ooit predikte ik een reeks preken over het gezin, waarbij ik door passages uit de Bijbel heen werkte die leren hoe een christelijk huis eruit zou moeten zien. Eerlijk gezegd had ik veel problemen.

de exegese van de passages is niet wat me verontrustte. Immers, Ik heb jaren doorgebracht in klaslokalen en studeren leren hoe om te gaan met de technische aspecten van de bijbelse tekst. Ik vind de homiletische structuur ook niet moeilijker dan normaal-dat deel is altijd moeilijk. Toch had ik het moeilijk om deze preken voor te bereiden en te leveren, omdat het deel van de serie dat me een verontrustende pijn gaf, is dat ik ver onder de standaard viel die ik elke week aan mijn mensen presenteer. Ik predik vaak met een gebroken hart, niet alleen vanwege mijn liefde voor mijn volk, maar vanwege mijn besef dat ik op een aantal belangrijke manieren gefaald heb en dat mijn prediking niet altijd overeenkomt met mijn leven.Jezus, aan de andere kant, voelde nooit overtuiging over zijn preek onderwerp; hij hoorde Satan nooit fluisteren in zijn oor wat een nep hij was. Jezus kende nooit enige afstand tussen de uitgestrekte hemel van intentie en de harde aarde van prestatie. Zijn karakter was volledig in overeenstemming met de concepten die hij verkondigde aan anderen.

Jezus predikte over zichzelf Schriftuurlijk

Jezus ‘ prediking was verzadigd met de Schrift. Zijn leer had de geur van lederen rollen erop. Zijn woorden druipen van de taal van de profeten. Hij was net zo comfortabel met Mozes als hij was het maken van een tafel in de werkplaats van zijn timmerman. Hij was even vertrouwd met de Psalmen als de straten van Nazaret. Hij gebruikte het Oude Testament autoritair en gemakkelijk.De Schrift signaleerde de inauguratie van zijn ambt, zowel privé als openbaar. In de woestijn berispte hij Satans verzoeking met schriftuurlijke waarheid. In de synagoge van Kafarnaüm las hij een Messiaanse profetie van Jesaja, rolde de rol op en informeerde zijn toehoorders: “vandaag . . . deze Schrift is vervuld” (Lucas 4: 18-19). Met andere woorden, Jezus zei: “Mensen, dat gaat over mij!”In elk geval onthulde Jezus zijn identiteit en gezag door het gezaghebbende gebruik van de heilige tekst. Zijn gebruik van de Schrift in de Bergrede toonde niet alleen zijn eerbied voor de Schrift, maar ook zijn gezag erover.

Jezus predikte hartstochtelijk over zichzelf

Jezus predikte nooit vanuit een manuscript; hij predikte vanuit zijn hart. Of hij nu een zorgvuldig gevormde preek preekte, zoals de Bergrede, of een geïmproviseerd antwoord gaf aan critici, men kan nog steeds het diepe gevoel en de emotie in zijn woorden voelen. Men kan een publiek niet zonder hartstocht vertellen dat ze een hand moeten afhakken of een oog moeten uittrekken! Standvastig in de traditie van de profeten die zijn komst hadden voorspeld, bracht Jezus Zijn boodschappen met vurigheid en gevoel.Jezus was hartstochtelijk toen hij huilde over Jeruzalem en betreurde dat zij de profeten hadden gestenigd en hem nu hadden afgewezen. Hij was gepassioneerd in zijn publieke kritiek op de Farizeeën. Hij riep niet alleen passie op, hij riep het zelfs op. Zijn prediking maakte dat mensen hem soms van een klif wilden gooien, en bij anderen waren ze gewoon verbaasd over zijn prediking.

Nee En ja

voor zover onze prediking deze kwaliteiten van Jezus ‘ prediking kan weerspiegelen, kunnen we het volgen. Doortastend, theologisch, ethisch, schriftuurlijk en hartstochtelijk te prediken is de normatieve aspecten van Jezus ‘ prediking aannemen, die in feite essentieel zijn voor de christelijke prediking.Maar in het centrum van Jezus ‘ prediking klopt het hart van een zelfbewuste godheid, het vleesgeworden Woord, De Redder van de wereld. Uiteindelijk moeten we hem prediken omdat hij zichzelf predikte.