wereldwijde ontbossing en Bosgroei gedurende 30 jaar

bossen zijn de grote koolstofinvangers van onze planeet, en ze zijn een belangrijke bron van habitats en vitale hulpbronnen voor mensen over de hele wereld.

maar ontbossing bedreigt deze natuurlijke infrastructuur, waardoor koolstof vrijkomt in de atmosfeer, terwijl tegelijkertijd de diversiteit van wilde dieren wordt verminderd en ons milieu vatbaarder wordt voor milieurampen.

deze grafiek geeft een overzicht van de wereldwijde ontbossing en bosgroei in de afgelopen 30 jaar, waarbij de netto bosverandering per land en regio in kaart wordt gebracht aan de hand van gegevens van de voedsel-en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO).

de staat van ontbossing per regio

vandaag de dag beslaan bossen ongeveer 31% van de totale landoppervlakte van de aarde, met een oppervlakte van 40,6 miljoen km2. In de afgelopen drie decennia verloor de wereld iets meer dan 4% van zijn bossen, wat overeenkomt met een oppervlakte van ongeveer de helft van India.

Europa en Azië waren de enige twee regio ‘ s met een significante totale bosgroei in deze periode, terwijl Oceanië geen significante verandering zag en Noord-en Midden-Amerika een lichte daling.

Regio	Bos wijzigen (1990-2020)	Procentuele verandering in bosrijke omgeving
Azië	+146,718 sq mi	+6.10%
Europa	+88,803 sq mi	+2.26%
Oceanië	+1,057 sq mi	+0.0015%
Noord-Amerika en Midden-Amerika	-7,722 sq mi	-0.27%
Afrika	-409,268 sq mi	-16.64%
Zuid-Amerika en het Caribisch gebied	-501,932 sq mi	-15.40%
Globaal totaal	-685,401 sq mi	-4.19%

Bron: De voedsel-en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (un Food and Agriculture Organization)

Afrika en Zuid-Amerika en het Caribisch gebied waren de regio ‘ s met de grootste ontbossing, die de afgelopen 30 jaar meer dan 15% van hun bossen hebben verloren. Dit komt vooral doordat in deze twee regio ‘ s grote hoeveelheden bosareaal beschikbaar zijn en het onderliggende land een grote vraag naar landbouw en veeteelt heeft.

hoewel het netto bosverlies over de hele wereld groot is, is het tempo van het bosverlies de afgelopen drie decennia vertraagd. Terwijl er tussen 1990 en 2000 gemiddeld 30.116 vierkante mijl per jaar verloren ging, is dat aantal tussen 2010 en 2020 gedaald tot 18.146 vierkante mijl, waaruit blijkt dat het percentage ontbossing met bijna 40% is gedaald.

de landen en aanjagers van ontbossing en Bosgroei

ondanks een algehele vertraging van de ontbossing, vertonen sommige landen in Zuid-Amerika, samen met heel Afrika, nog steeds een toename van het ontbossingspercentage. Het is in deze regio ‘ s waar de meeste landen met de grootste vermindering van het bosareaal zich bevinden:

Land	Netto wijziging in het bos (1990-2020)	Procentuele verandering in bosrijke omgeving
Brazilië	-356,287 sq mi	-15.67%
Indonesië	-101,977 sq mi	-22.28%
de Democratische Republiek Congo	-94,495 sq mi	-16.25%
Angola	-48,865 sq mi	-15.97%
Tanzania	-44,962 sq mi	-20.29%
Myanmar	-41,213 sq mi	-27.22%
Paraguay	-36,463 sq mi	-36.97%
Bolivia	-26,915 sq mi	-12.06%
Mazambique	-25,614 sq mi	-15.29%
Argentinië	-25,602 sq mi	-18.84%

Bron: De voedsel-en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (un Food and Agriculture Organization

Brazilië, de thuisbasis van het grootste deel van het Amazoneregenwoud, zag 356.287 vierkante mijl netto bosverlies, grotendeels gevoed door boeren die het land gebruikten om vee te fokken voor rundvlees. Geschat wordt dat 80% van het ontboste landoppervlak van het Amazonegebied is vervangen door weiden, waarbij de resulterende rundvleesproductie bekend staat als een van de slechtste vleeswaren voor het milieu in termen van koolstofemissies.

de andere grote drijvende kracht achter ontbossing is de zaad-en palmolielandbouw. Deze oliën zijn goed voor ongeveer 20% van de wereldwijde koolstofuitstoot door ontbossing, en hun productie geconcentreerd in Indonesië en Maleisië breidt zich nu uit naar andere Aziatische landen, samen met Afrika.Hoewel de vraag naar rund-en palmolie de ontbossing stimuleert, bieden initiatieven zoals het Centraal-Afrikaanse Bosinitiatief (CAFI) stimulansen om bosgrond te beschermen.

enkele landen in de Europese Unie, het Verenigd Koninkrijk en Zuid-Korea hebben 494 Dollar vastgelegd.7 miljoen aan zes Centraal-Afrikaanse landen (Kameroen, Gabon, De Centraal-Afrikaanse Republiek, de Democratische Republiek Congo, Equatoriaal-Guinea en de Republiek Congo) voor hen om hun bossen te behouden en te streven naar lage emissiepaden voor duurzame ontwikkeling. Het initiatief heeft gezien $ 202 miljoen overgedragen tot nu toe en een verwachte vermindering van 75 miljoen ton CO2-uitstoot.Bossen en de klimaatcrisis naar schatting absorberen bossen jaarlijks ongeveer 30% van de wereldwijde koolstofuitstoot, waardoor ze de grootste en belangrijkste koolstofputten zijn die we op het land hebben. Als je dit koppelt aan het feit dat ontbossing ongeveer 12% van de jaarlijkse uitstoot van broeikasgassen voor zijn rekening neemt, wordt het belang van bosbescherming nog duidelijker.

maar we vergeten vaak hoeveel bossen ons milieu beschermen door als natuurlijke buffers te fungeren tegen extreme weersomstandigheden. Bossen nemen toe en zorgen voor de veiligheid van regenval, waardoor nabijgelegen landgebieden aanzienlijk minder vatbaar zijn voor bosbranden en natuurlijke droogtes in warme en droge seizoenen, samen met overstromingen en aardverschuivingen in natte seizoenen.

met elke dollar die in landschapsherstel wordt geïnvesteerd, die tot $30 aan voordelen oplevert, wordt het verminderen van ontbossing en het investeren in herbebossing beschouwd als een effectieve manier om de moeilijkheden en kosten van het bereiken van klimaat-en milieubeschermingsdoelstellingen te verminderen. Dit is zonder zelfs maar te denken aan de voordelen van het behoud van ‘ s werelds grootste habitat voor wilde dieren en de bron van soortendiversiteit, de thuisbasis van de bijna 70 miljoen inheemse mensen die in bossen leven, en het levensonderhoud van 1,6 miljard mensen die elke dag afhankelijk zijn van bossen.

behoud en hergroei van bossen voor de toekomst

ondanks de versnelling op korte termijn van het bosverlies in 2020, zijn er positieve tekenen dat de hergroei van bossen aan het licht komt. Een recente studie toonde aan dat eerder ontbost land zijn bodemvruchtbaarheid kan herstellen in ongeveer een decennium, en gelaagde planten, bomen en soortendiversiteit kan herstellen in ongeveer 25-60 jaar.

daarnaast kunnen deze duurzame “secundaire bossen” in sommige gevallen meer kooldioxide absorberen dan “primaire bossen”, wat hoop geeft dat een wereldwijde herbebossingsinspanning meer emissies kan absorberen dan voorheen mogelijk werd geacht.

van betere financiële prikkels voor lokale boeren en ranchers om bosgebieden in stand te houden tot grootschalige beleidsmaatregelen en initiatieven zoals CAFI, het beteugelen van ontbossing en het bevorderen van herbebossing vereist een wereldwijde inspanning. Het tegengaan van ontbossing in de komende decennia is een ontmoedigende maar noodzakelijke stap in de richting van het stabiliseren van het klimaat en het behoud van het milieu waar miljarden dieren en mensen op vertrouwen.