Ubiegłoroczny, opóźniony pandemią Tour de France dostarczył niezapomnianego finiszu, ale być może jego największym osiągnięciem było ukończenie w ogóle, biorąc pod uwagę niepewność COVID-19. To nie będzie problem w 2021 roku, ale wciąż jest wiele pytań na temat wyścigu.

mianowicie: kto wygra? Nierozwiązana matematyka sportu oznacza, że ze 184 startujących, 183 nie znajdzie się na najwyższym stopniu podium. Ale w wyścigach etapowych nie ma tylko jednego zwycięzcy, nie ma jednego sposobu na zdefiniowanie sukcesu. Zespoły przyjeżdżają na trasę z różnego rodzaju celami, od wygrania etapów lub mniejszych konkursów na koszulkach po dobre przedstawienie dla sponsorów w jednym wyścigu, który zyskuje duże międzynarodowe media.

ta odmiana daje ciekawe podpowiedzi. Ale również sprawia, że wyścigi mylące jak piekło dla zwykłych fanów. To właśnie chcemy naprawić z naszym corocznym przewodnikiem zespołu „pull-no-punches”. Jak zawsze, podzieliliśmy to na cztery części, od Ulubionych do również-rans.

kim jest ten facet i dlaczego jest z przodu? Które drużyny będą liczyć zwycięstwo etapowe jako sukces, a które powiedzą, że tylko jeden etap jest porażką? I oczywiście: ze 184 starterów, kto tak naprawdę wygra trasę?

dzikie karty i Stage Hunters | Surefire Stage Winners | Outside Gc Contenders | favourites

favourites

o ile nie wszystko pójdzie bardzo, bardzo gruszkowato na trasie, to jest prawie blokada, że najwyższy stopień podium (i może wszystkie trzy) będzie pochodzić od zawodników z tych trzech drużyn. Są to po prostu najgłębsze i najsilniejsze zespoły w wyścigu.

w ostatnich latach organizatorzy nie podkreślali prób czasowych na rzecz wspinaczek, ale tegoroczna trasa jest wyjątkowo zrównoważona, z wieloma trudnymi etapami górskimi i dwoma indywidualnymi TT o znacznej długości. To kolejny powód, dla którego Ci kolarze będą błyszczeć: w większości przypadków są wszechstronnymi rywalami, którzy są w stanie wspiąć się na zwycięstwo etapowe, jak próba na czas.

Zjednoczone Emiraty Arabskie

najlepsi zawodnicy: Tadej Pogačar, Tadej Pogačar i Tadej Pogačar

na co warto zwrócić uwagę: Tadej Pogačar. Do tej pory napisałem tylko 20 słów w tej drużynie, a osiem z nich to jego imię. To powinno ci powiedzieć o co chodzi. Obrońca tytułu przeszedł na zawodowstwo w 2019 roku i po tym, jak jego debiutanci ustąpili z drogi podczas Tour Down Under, ukończył nie mniej niż szóste miejsce w klasyfikacji generalnej każdego wyścigu etapowego. Co więcej, jego wskaźnik zwycięstw przyspiesza; w tym roku wygrał trzy z czterech wyścigów etapowych, w których wziął udział. Potrafi się wspinać. Może być na czas próby. Jego zespół jest lepszy od zeszłorocznego stroju. Jest najbardziej utalentowanym zawodnikiem w tym sporcie w swoim trzecim sezonie zawodowym, a dopiero we wrześniu skończy 23 lata.

dlaczego nie wygrają: wadą tego podglądu jest to, że jedna drużyna wygra trasę, prawda? I to najprawdopodobniej ZEA. Ale muszę zrobić sprawę adwokata diabła, więc oto ona: naprawdę trudno jest wygrywać kolejne trasy. Tylko 14 jeźdźców kiedykolwiek to zrobił. W zeszłym roku Pogačar miał doskonałą trasę: trzymał się blisko żółtej koszulki, ale nigdy nie objął prowadzenia, które zmusiłoby jego słabą drużynę do obrony. Następnie wykorzystał Rzadki off day w TT rywala Primoza Rogliča. Pogačar nie tylko nie podkradnie się do nikogo w tym roku; inne zespoły będą ścigać się bardziej agresywnie, co było powszechnie postrzegane jako wielki błąd Jumbo w zeszłym roku (choć tylko z perspektywy czasu). Jeśli jest jakiś słaby punkt w grze Pogačara, to może być bardziej płaski TTs. Zeszłoroczna niezapomniana przejażdżka obejmowała stromą wspinaczkę końcową, więc jest to inny rodzaj wysiłku. Pogačar był zaskakująco wolny na Mistrzostwach Słowenii, zajmując dopiero trzecie miejsce; z dłuższymi, bardziej płaskimi TTs w tym roku i trwałą siłą zawodników takich jak Roglič i zwycięzca Tour 2018 Geraint Thomas w tej dyscyplinie, to nie jest słabość Pogačar może sobie pozwolić.

Jumbo-Visma

Top Riders: Primož Roglič, Wout van Aert

na co zwrócić uwagę: prawdopodobnie najbardziej zrównoważony zespół na trasie, Jumbo jest znakomicie skonstruowany, aby zdominować wyścig. Ma jednego, wyraźnego lidera w Rogliču; nie będzie napięcia wewnątrzzakładowego. Ma solidnych wspinaczy, którzy go wspierają, od głęboko doświadczonego Stephena Kruiswijka do młodego talentu Jonasa Vingegaarda, nie wspominając o Amerykaninie Sepp Kuss, MVP trasy Jumbo 2020. Mike Teunissen, Tony Martin i Wout van Aert mogą cofnąć prawie każdą lukę i uchronić Rogliča od kłopotów. Dla Rogliča chodzi o niedokończoną, nieprzyjemną sprawę z zeszłorocznej trasy, gdzie stracił żółtą koszulkę drugiego do ostatniego dnia z jedną niższą (według jego standardów) próbą czasową.

dlaczego nie wygrają: Roglič jest kompletnym zawodnikiem, potrafi wspinać się, potrafi TT i taktycznie jest uważny w odpowiednich momentach. Ale czasami ma problemy z zamknięciem umowy, jak widzieliśmy w zeszłym roku. Pogačar miał świetny finał TT, ale Roglič wyraźnie wypadł z gry i nigdy nie widziałem prawdziwego wyjaśnienia tego, co się stało. Inne wkręty: wypadki, które wyeliminowały go z tegorocznego Paris-Nice i zeszłorocznego Criterium du Dauphiné, będąc na prowadzeniu; i Giro 2019, w którym wcześniej dominował, a potem wydawało się, że traci panowanie. Jego odpowiedzią na to, w tym sezonie, było w zasadzie nie ściganie się. Startuje w trasie z zaledwie 17 dniami rywalizacji i nie ścigał się od końca kwietnia, pomijając tradycyjne czerwcowe wydarzenia tune-up. W zależności od tego, jak pójdzie jego trasa, będzie to albo nowa strategia dla innych rywali, albo najgorszy pomysł od hamulców Delta.

wreszcie jego zespół jest silny na papierze, ale są pęknięcia. Kuss nie pokazał jeszcze formy wspinaczkowej, którą miał w 2020 roku, a Kruiswijk miał nieregularny występ w Dauphine. Van Aert, jedna z głównych gwiazd, w maju miał ostre zapalenie wyrostka robaczkowego, co spowolniło jego wysiłki w budowaniu formy po fantastycznej wiośnie. A media i fani będą chcieli przynajmniej zobaczyć rywalizację Van Aert vs. Mathieu van der Poel rozgrywaną na scenie trasy po raz pierwszy. czy oprze się pokusie wykorzystania cennej energii podczas sprintów? Jumbo to wciąż bardzo dobry zespół. Ale żeby wygrać wycieczkę, muszą być świetni.

INEOS Grenadiers

najlepsi zawodnicy: Richard Carapaz, Geraint Thomas, Richie Porte

na co zwrócić uwagę: start w trasie rozpoczyna dziesięciu zwycięzców Grand Tour. Trzy z nich są w tej drużynie, łatwo najgłębsze w wyścigu. Thomas (2018 TdF) i Carapaz (2019 Giro) są współprowadzącymi, z Tao Geoghegan Hart (Giro 2020) i zwycięzcą Dauphiné i ubiegłorocznym trzecim zwycięzcą Tour finisherem Porte w rolach głównych, a także najlepszymi domami, takimi jak Jonathan Castroviejo i najlepszy kapitan szosowy w Sporcie, Michał Kwiatkowski. Żadna drużyna nie odniosła sukcesu w wyścigach etapowych jak Ineos, a ubiegłoroczna nietypowa nieobecność na podium Tour jest prawdopodobnie anomalią. Thomas i Carapaz mają fantastyczną formę i są dobrze dopasowani do kursu (choć różne jego aspekty).

dlaczego nie wygrają: Licz na przynajmniej odrobinę napięcia między dwoma przywódcami. Pomimo rekrutacji z Movistar po wygranej w Giro, Carapaz nie zdobył szacunku, na jaki zasługuje w zespole i podejrzewam,że tak ciężko jechał, aby wygrać Tour of Switzerland, że nie można mu odmówić roli lidera w Tour. Może dojść do tego, ponieważ on i Thomas mają różne mocne strony. Thomas to wspinacz w stylu Diesla, najlepszy na długich, stabilnych stopniach, jak zobaczymy w Alpach, które są pierwsze w tym roku. Jest znakomitym triallistą czasu, więc ma przewagę we wczesnych i późnych etapach TT, które decydują o wspinaczce. Ale jest nieco szkicowym zjazdem z historią wypadków i jeździ najlepiej, gdy INEOS kontroluje tempo.

Carapaz, z drugiej strony, świetnie radzi sobie z mocnymi rzeczami, które zobaczymy w Pirenejach i jest wygodny w ataku. Jest solidnym descendentem i niewielu w peletonie jest lepszych taktycznie. Jest jednak dopiero piątym lub szóstym najlepszym jeźdźcem TT w swojej drużynie,więc będzie odczuwał presję, aby ścigać się agresywnie wcześnie, aby utrzymać wysoką pozycję w klasyfikacji generalnej. To może osłabić jego siły na trzytygodniową wycieczkę. Ineos okazał się w przeszłości biegły w zarządzaniu rywalizacjami wewnątrz zespołu, ale wystarczy powiedzieć, że jeśli hierarchia nie jest posortowana przez pierwszy dzień odpoczynku, posiłki drużynowe mogą być napięte.

poza Gc Contenders

podobnie jak w przypadku drużyn polujących na zwycięstwa etapowe, istnieją dwie kategorie drużyn z projektami na ostatnim podium w Paryżu: te, które spodziewają się tam być, i ci faceci. Ci faceci są tymi, którzy-jeśli szkolenie pre-Tour poszło dokładnie tak, a każda mała chwila łamie im drogę w zakresie unikania wypadków i mieszkań i eszelonów, a uzyskanie luksusowego hotelu na resztę dni, a nie Campanile – może uzyskać ten magiczny, raz w życiu wynik, jak Carlos Sastre zrobił w 2008 roku.

czy to możliwe? Nie. Każda z tych drużyn jest zewnętrznym zagrożeniem, z naciskiem na zewnątrz. Wszystkie one mają wady i słabości, niektóre z nich mogą być śmiertelne dla ich szans. Ale nadzieja jest wieczna, i może, tylko może, to jest rok, w którym jeden z nich kończy z żółtą koszulką.

Astana-Premier Tech

najlepsi zawodnicy: Jakob Fuglsang, Alexey Lutsenko

na co zwrócić uwagę: niewielu zawodników ma więcej doświadczenia niż Fuglsang; będzie to jego 16.Grand Tour. Lutsenko, zwycięzca etapu w zeszłym roku, jedzie teraz znakomicie, z wygraną etapu TT i drugim miejscem w klasyfikacji generalnej w Dauphine. Mają solidne wsparcie wspinaczkowe w Alex Aranburu i Omar Fraile, a wszystkie elementy do poważnego strzału na podium, w tym Ion Izagirre, być może ostateczny strzał z zewnątrz.

dlaczego nie wygrają: Astana przysięga, że idą na zwycięstwa etapowe, ale ten skład wydaje się bardziej zbudowany wokół wysiłku GC, i łatwo byłoby wskazać Lutsenko, mistrza Kazachstanu w drużynie, która jest w zasadzie projektem dumy narodowej, jako faceta. Ale może Astana nie żartuje. Łuczenko jeździ dobrze w krótszych wyścigach etapowych, ale wydaje się, że nie ma możliwości regeneracji, aby wyróżnić się w Grand Tours i zazwyczaj zanika w późniejszym etapie wyścigu. Opowiedzą, jak będzie ścigał się do pierwszego dnia odpoczynku. Izigirre jest solidnym zagrożeniem dla zwycięstwa na scenie, podobnie jak Fuglsang, były zawodnik Top-10 Grand Tour, którego najlepsze dni w GC, w wieku 36 lat, są już za nim.

BikeExchange

najlepsi jeźdźcy: Michael Matthews, Esteban Chaves, Simon Yates

na co warto zwrócić uwagę: Kolejna drużyna z solidną opcją GC, która mówi, że koncentruje się na wygranych etapach. Zwykle Yates był liderem, ale w Giro zajął trzecie miejsce i już rzadko zdarza się, że zawodnicy, którzy wybierają się na Giro, starają się o wysoką metę w tournee. Może chodzić na sceny. Może być również tutaj, aby wspierać Estebana Chavesa, dwukrotnego zdobywcę podium w Grand Tours, którego obiecująca kariera znacznie spadła w ostatnich latach z powodu kontuzji i choroby. Wygląda na zdrowego i wykazuje oznaki dawnych zdolności. Matthews to polisa ubezpieczeniowa: w stanie wygrać różne rodzaje etapów, ale nie zagrożenie dla całości.

dlaczego nie wygrają: Yates pewnie ruszył z Giro, gdzie wydaje się, że trochę za późno na wygraną. Ale nawet bez tego, ma bardzo nieregularny rekord w trasie i duża Jazda byłaby zaskoczeniem. Powrót Chavesa do formy jest kuszący, ale jest zbyt wcześnie, by stwierdzić, czy jest trwały. Lekko zbudowany i stworzony do wspinaczki, jego próba czasowa jest ciężarem za rok, kiedy to nie może być słabym punktem na podium. Będzie musiał przejść do finałowego TT ze zdrową przewagą nad rywalami takimi jak Primož Roglič czy Geraint Thomas, aby mieć nadzieję na ochronę swojego miejsca.

Movistar

najlepsi zawodnicy: Miguel Ángel Lopez, Enric Mas

na co zwrócić uwagę: nie ma bardziej intrygującego zewnętrznego rywala dla GC niż Movistar. Zespół ma dwa możliwe zagrożenia GC w Lopez I Mas, z których obaj mają za sobą podium w Grand Tours na swoich palmares. Skład jest głęboki, z Marc Soler i pozornie ponadczasowy Alejandro Valverde – 41 lat, z 28 (!) Grand Tours w nogach-aby je wesprzeć. Lopez idzie w tej chwili nieco lepiej od Mas, wygrywając w ostatnim wyzwaniu Mont Ventoux Dénivelé, na kursie bardzo zbliżonym do kluczowego etapu Tour w tym roku. I oba są przyzwoite, jeśli nie spektakularne, w TTs.

dlaczego nie wygrają: Cóż, to Movistar—nie ma bardziej dysfunkcyjnego zespołu w wyścigach etapowych. Każda drużyna ma napięcie i konflikty osobowości. Ale to mówi, że w sezonie 2 swojego dokumentu Netflix all-access (najmniej oczekiwany dzień), pracownicy zespołu przyznają się do usunięcia materiału GoPro podczas filmowania, które przedstawiłyby zespół w złym świetle. Movistar często przychodzi na wielką wycieczkę z wieloma opcjami GC, tylko po to, aby zobaczyć, jak walki zabijają swoje szanse. Pomimo całego talentu, w ciągu ostatniej dekady wygrał tylko trzy GTs, a ludzie odpowiedzialni za te zwycięstwa opuścili zespół dwa lata temu.

Bora-Hansgrohe

najlepsi zawodnicy: Wilco Kelderman, Patrick Konrad, Emanuel Buchmann, Peter Sagan

na co zwrócić uwagę: podobnie jak Movistar, jest to kolejny zespół wielu liderów, który może połączyć te opcje w fantastyczny finisz. Kelderman, trzeci w Giro w zeszłym roku, jest prawdopodobnie opcją 1a, biorąc pod uwagę jego zachęcającą formę w przededniu trasy. Ale Konrad nie był daleko. Buchmann jest chyba najbardziej intrygujący: był szósty w klasyfikacji generalnej Giro i powiedział, że jego forma poprawiała się pod koniec wyścigu, kiedy głupi, przerażający wypadek wyeliminował go z wyścigu. W 2019 roku był czwarty i może czuć, że ma niedokończone sprawy z jego nagle zakończonego Giro.

dlaczego nie wygrają:) Sprinter Pascal Ackermann jest wkurzony, że został pominięty w składzie i nie wstydził się odpowietrzania. Są też ci, którzy zostali wybrani. Podczas zeszłorocznego Giro Kelderman nie ukrywał swojej niechęci do strategii zespołu Sunweb, aby nie chronić swojej późnej przewagi, co mogło kosztować ich wyścig. Dlatego w tym sezonie zmienił drużynę na Bora. Ale jego rekord trasy jest, szczerze mówiąc, okropny i ma skłonność do” złego dnia”, którego nie można mieć w trzytygodniowych wyścigach. Konrad podobnie dobrze jeździł w innych GTs-ach, ale nie w trasie. Jest rodzimą perspektywą na Bora i może nie lubić, gdy nowicjusz uzurpuje sobie jego rolę. Inny urodzony i wychowany jeździec Bora, postać Buchmanna jest znakiem zapytania. I to wszystko, nie mówiąc już o Peterze Saganie, który będzie próbował swoich sił w zwycięstwach etapowych i przekierowywał kluczowe zasoby zespołowe do sprintu.

EF Edukacja-Nippo

Top Rider: Rigoberto Uran, Sergio Higuita

na co zwrócić uwagę: ostatni strzał w chwałę dla Rigo i być może powstanie potwora Higuita. Uran jest niezwykle utalentowanym zawodnikiem, który jest najbardziej znany ze swoich niemal wszystkich osiągnięć: trzech wicemistrzów w Grand Tours, w tym Tour de France 2017, i tej bolesnej straty w olimpijskim wyścigu szosowym 2012, kiedy spojrzał na niewłaściwą stronę i przegapił zwycięski atak. Rigo jest znany jako pracowity zawodowiec, który nigdy nie pojawia się na dużych wyścigach.jego forma jest znakomita, w tym zwycięstwo w TT w Tour of Switzerland. Higuita, zaledwie 23 lata, nie ma dużego doświadczenia w GT, ale jest fantastycznym wspinaczem i może stanowić zagrożenie dla najlepszego młodego zawodnika.

dlaczego nie wygrają: ciekawe czy Rigo trafił w swoją formę trochę za wcześnie. Leciał w Szwajcarii, ale na każdym metie GC, jaki miał w Grand Tour, jego ostatni wyścig wcześniej nie był spektakularny. Ma też 34 lata, a przy tym z dużym przebiegiem 34; ścigał się w Europie tak długo, że musiał udawać swój wiek, by podpisać swój pierwszy profesjonalny kontrakt. Higuita w międzyczasie jest nadal dość surowy; dołączył do EF dopiero w maju 2019 roku. Ścigał się tylko jednym TT znacznej długości, a jego umiejętności w tej dyscyplinie są w najlepszym razie znakiem zapytania. A EF ma przyzwoity rdzeń wsparcia, ale brakuje mu głębi, aby długo bronić przewagi przed takimi potęgami, jak Jumbo i Ineos. Będą musieli utrzymać Rigo w ścisłej rywalizacji do późnych godzin wyścigu, a następnie ukraść prowadzenie, aby strzelić, a to jest bardzo mała igła do nitki.

Groupama-FDJ

najlepsi zawodnicy: David Gaudu, Arnaud Démare, Stefan Kung

na co zwrócić uwagę: Gaudu, młody projekt zespołu, od kilku lat jeździ w cieniu lidera zespołu Thibaut Pinot. Ale ambiwalencja Pinota na temat jego podróży po kraju jest dobrze znana, podobnie jak problemy z plecami, które odsuwają go od końca kwietnia. Więc teraz to wszystko Gaudu. Chce umocnić się na ósmym miejscu w zeszłorocznej Vuelcie, a jego tegoroczne wyniki są najlepsze w jego krótkiej karierze. Jeśli Gaudu wykona skok, zobaczymy to tutaj. Gdzie indziej Démare spróbuje wygrać swój trzeci etap Tour w sprintach, a Kung jest przyzwoitym zakładem na obie próby czasowe.

dlaczego nie wygrają: są za cienkie, po pierwsze. Próba wsparcia Démare w sprintach i Gaudu dla ogólnego jest dużym zadaniem,a skład jest przekrzywiony dość mocno do strony Démare w księdze, z małym wsparciem wspinaczkowym mówić. To pozostawi Gaudu zasadniczo jeździć na własną rękę na dużych górskich etapach, bez kolegów z drużyny, aby uzyskać zapasy z samochodu lub Tempo Go, jeśli jest gapped. Najlepsza piątka dla Gaudu będzie fantastycznym wynikiem w wieku zaledwie 24 lat, chociaż będzie go siodłać ciężar francuskich nadziei na zakończenie teraz 36-letniej suszy francuskich zwycięzców Tour – dokładnie taką samą presję, jaką Pinot czuł tak mocno.

zwycięzcy etapu

drużyny biorące udział w turnieju, które kierują się zwycięstwami etapowymi, a nie ogólnymi, można podzielić na dwie grupy: te, dla których pojedynczą wygraną etapową byłby materiał storybook (dzikie karty i Stage Hunters), i ta grupa.

ta grupa to zespoły, które nie mają silnego lidera GC, aby wystartować na podium, ale należy się spodziewać, że wyjdą tam i będą walczyć prawie codziennie. Są zbudowane z myślą o wszechstronności i możliwościach. Będą się ścigać agresywnie (a czasem nawet mądrze). I niektórzy z nich wrócą do domu z dużą ilością sprzętu, podczas gdy inni będą się zastanawiać, co do cholery poszło nie tak. Oto zespoły, które, jak powiedział Homer, spodziewamy się wygrać etap, lub jesteś poza rodziną.

Trek-Segafredo

Top Riders: Mads Pedersen, Vincenzo Nibali, Jasper Stuyven

na co zwrócić uwagę: bogowie, spójrzcie na ten skład absolutnych zabójców. Nibali jest jednym z dwóch aktywnych profesjonalistów, którzy wygrali wszystkie trzy Grand tournee, ale jak pokazał na Giro d ’ Italia, nie walczy już o ogólną pozycję. To czyni go super-extra niebezpiecznym, ponieważ ma zdolność wygrywania na wszystkich rodzajach etapów, a zawodnicy GC pozwolą mu odejść. Stuyven jest zimną bestią w klasycznych wyścigach. Pedersen ma kiepski sprint; rozwija się, gdy licznik kilometrów minie 200 KM; i uwielbia zimną, mokrą pogodę, jak kocham ser.

dlaczego nie wygrają: skoro mowa o licznikach, to Nibali pewnie jest zagazowany z Giro, a w wieku 36 lat wygląda pozytywnie w tym sezonie-daleko od przerażającego rekina z Messiny, którego widzieliśmy w połowie lat 2010.również stary: Bauke Mollema. W rzeczywistości cały ten zespół jest całkiem niezły w porównaniu do innych składów, a były mistrz świata Pedersen jest jedynym zawodnikiem poniżej 29 lat. Mają też w tym roku tylko kilka wyjątkowych zwycięstw, choć jednym z nich była wspaniała jazda Stuyvena na trasie Mediolan-Sanremo. Trasa jest wyścigiem, który nagradza doświadczenie, ale jest dobra równowaga i warto się zastanowić, czy Nibbles i Mollema przekroczyli datę ważności.

Top Riders: Sonny Colbrelli, Jack Haig

na co zwracać uwagę: Zwykle ocenialibyśmy Pello Bilbao jako zewnętrzne zagrożenie dla GC. Ale w tym sezonie ścigał się już 43 dni-znacznie więcej niż większość kolarzy, którzy wybierali się na tournee—i wychodzi z Giro, gdzie wbił się głęboko w drugie miejsce na czerwonym Damiano Caruso. Może walczyć o zwycięstwo etapowe, ale najpierw przyjrzymy się innym w drużynie. Sprinter Sonny Colbrelli jest w ogniu ostatnio, z wygranych w jego ostatnich dwóch wyścigach etapowych. I miej oko na Jacka Haiga, 25-letniego all-aroundera, który również tam jeździł.

dlaczego nie wygrają: Colbrelli może mieć gorącą rękę, ale nigdy nie wygrał ani jednego etapu Grand Tour w dziewięciu wpisach. Jego tegoroczne zwycięstwa nie są sprzeczne z najlepszą konkurencją, a pole na trasie w tym roku jest ułożone z szybkimi facetami. Haig wygląda obiecująco, ale nie ma mnóstwa wyników i głównie jeździł zachowawczo w kołach. Najbardziej ciekawym posunięciem jest to, kto nie znajduje się w składzie: zwycięzca etapu double Dauphine Mark Padun, który był jedną z najbardziej przełomowych gwiazd trasy, ale z jakiegoś powodu został w domu.

Izrael

Top Riders: Michael „Rusty” Woods, Dan Martin

na co zwrócić uwagę: pozornie będą wspierać ofertę Woodsa na podium, ale ISN byłoby super inteligentne, aby skupić się na zwycięstwach etapowych. W Woods i Martin mają parę wspinaczy idealnie dopasowanych do mnóstwa szczytów w tej trasie, od krótkich, mocnych podjazdów, takich jak Etap 1 i 2, po żmudne szczyty kategorii Hors w Alpach i Pirenejach. Andre Greipel jest nieco zaskakującym dodatkiem do zespołu, ale między nim a Rickiem Zabelem są dwie opcje sprintu.

dlaczego nie wygrają: często nie są inteligentni, zaczynając od zarządzania, które ma tendencję do wygłupiania się nad gwiazdami, które przekroczyły swój szczyt. Przykład 1: Chris Froome, który najwyraźniej nie ma formy, aby zasłużyć na miejsce startowe, ale dostał jedno. Przykład 2: Greipel, który był kiedyś automatem w GTs i wygrał 11 etapów Tour de France, ale w wieku 38 lat jego produkcja nie jest zbliżona do tego, co kiedyś. Obawiam się również, że zbyt wiele energii zostanie wydane na wspieranie Woods dla GC; jest utalentowanym wspinaczem, ale nawet on przyznaje, że jego racecraft nie jest tym, czym powinien być. Ma tendencję do popełniania błędów strategicznych i chociaż może zstąpić każdy z nas żartownisiów na tanich siedzeniach, jego umiejętności manipulacyjne są, według standardów WorldTour, gorącym bałaganem. Oh, I jest kiepski w próbach czasowych, z których są dwa długie, płaskie w tej trasie. Kochaj mnie trochę zardzewiałych lasów, ale jest wiele przeszkód, aby go wykończyć. Zwycięstwa etapowe są jednak wieczne.

Ag2r Citroen

najlepsi jeźdźcy: Greg Van Avermaet, Ben O ’ Connor

na co zwrócić uwagę: wciąż się zastanawiają? Niewiele zespołów widziało w ciągu ostatnich kilku lat tak wiele przewrotów jak Ag2r. Ostatecznie rozstali się z wieloletnim zdobywcą podium Romainem Bardetem, a na jego miejsce znalazł się Greg Van Avermaet, który przez lata był rzadkim jeźdźcem, który naprawdę mógł zmierzyć się z Peterem Saganem zarówno w sprintach, jak i pod górę. Młodsi zawodnicy Ben O ’ Connor i Aurelien Paret-Peintre mają pewne obietnice GC, ale są bardziej narażeni na zagrożenia etapowe.

dlaczego nie wygrają: Van Avermaet ma teraz 36 lat, ostatnie zwycięstwo prawie dwa lata temu. Obecnie jest znany głównie z tego, że wykorzystał swoje zwycięstwo w wyścigu olimpijskim w 2016 roku, aby stać się (przynajmniej sartorially) peletonową wersją Goldfingera. O 'Connor i Paret-Peintre są ciekawymi talentami, ale obaj są debiutantami Tourowymi; O’ Connor ma lepsze wyniki w trzytygodniowych wyścigach, ale Tour to … Tour. To po prostu inny rodzaj maszynki do mięsa niż Giro czy Vuelta.

Lotto-Soudal

Top Riders: Caleb Ewan, Thomas de Gendt, Philippe Gilbert

na co zwrócić uwagę: na papierze ten zespół jest legalny. Ewan to prawdziwa bestia w sprintach. Thomas de Gendt będzie po prostu dalej uderzać w przerwie. Philippe Gilbert to Philippe Gilbert. Czytaj, jak chcesz. Ewan jest liderem zespołu. Ma najlepsze, najbardziej konsekwentne wyniki w ciągu ostatnich kilku lat i prawie zawsze jest najlepszym finiszerem w sprintach. To niesamowite, że zdaje sobie sprawę, że jest w watahie od zawsze, ale ma tylko 26 lat.

dlaczego nie wygrają: Ponieważ rywalizujące zespoły skupiały się na etapach i jednodniowych wyścigach, Lotto zawsze wydaje się grać w Washington Generals dla Harlem Globetrotters Deceunincka. Jeśli Lotto będzie mądre, zrobią z Ewana swój główny los na loterię, bo Właśnie leci. Ruchy de Gendta na długich dystansach są przyjemne do oglądania, ale jego wskaźnik sukcesu wynosi około jednego etapu na każde cztery wielkie Toury, w które wchodzi. Gilbert ma 38 lat i startuje, bo to nie jest rok kontraktowy.

Deceuninck-Quick Step

najlepsi jeźdźcy: Julian Alaphilippe, Kasper Asgreen, Mark Cavendish

na co zwrócić uwagę: przypomnijmy sobie klasyczną linię Roddy ’ ego Pipera w filmie o zombie, w którym żyją: „przyszedłem tutaj, aby skopać tyłki i żuć gumę do żucia, a ja już nie mam gumy do żucia.”To jest DQS: 28 zwycięstw do tej pory tylko w tym sezonie, z 11 różnych zawodników. Mogą cię zabić na wiele różnych sposobów: umiejętności TT Kaspera Asgreena w przerwie; rotacyjna Obsada sprinterów plug-and-play; Julian Alaphilippe niemal w każdy sposób na każdej scenie. Alaphilippe jest prawdopodobnie najbardziej niezawodnym jeźdźcem indywidualnym w składzie i stanowi poważne zagrożenie dla zwycięstwa na 1 lub 2 etapie i wczesnej żółtej koszulki. Strata czołowego sprintera sama Bennetta (więcej o tym poniżej) jest dużym ciosem, ale żadna drużyna nie realizuje etosu „next man up” w sprincie lepiej niż DQS, i z jednego ważnego powodu: Michael Mørkøv, prawdopodobnie najlepszy zawodnik w historii tego sportu. Bez względu na to, kto wypadnie z jego koła, Mørkøv jest kluczem do fabryki zwycięstwa DQS.

dlaczego nie wygrają: Bennett miał problem z kolanem na początku czerwca. Zespół twierdzi, że jest lepiej, ale to, że nie zdecydował się go sprowadzić, powołując się na to, jak cofnął swój trening, sprawia, że zastanawiamy się, czy sprawy są tak sangwiniczne, jak przedstawiono. W jego miejsce jednak dostajemy to, co może być najlepszą historią trasy 2021: powrót sprintera Marka Cavendisha, który ożywił swoją karierę, powracając do byłego zespołu. Cav ma na koncie 30 zwycięstw etapowych i był kiedyś automatyczny, ale cierpiał na trzyletnią suchość, ponieważ walczył z problemami zdrowotnymi. Podczas gdy wrócił na swoje sposoby i wydaje się, że ma przyzwoitą chemię z Mørkøvem, tylko jedno z zwycięstw Cav w tym roku było na najwyższym boisku. Będzie na nim dużo uwagi, co nie zawsze mu się podoba, a to wywiera większą presję na Asgreena i Alaphilippe.

najlepsi zawodnicy: Tiesj Benoot, Soren Kragh Andersen

na co zwrócić uwagę: drugi rok z rzędu DSM pojawia się na trasie bez pretendenta do klasyfikacji generalnej. Zamiast tego jest kolekcja solidnych łowców scen, jeśli nie całkiem na poziomie Deceunincka. Tiesj Benoot zmienił się z klasycznego rajdera w wszechstronnego, ale sprytnie oparł się pokusie przekształcenia się w Wielkiego kolarza. Cees Bol jest w tym momencie w karierze sprintera, gdzie może zacząć to wszystko razem. A Soren Kragh Andersen był jedną z gwiazd przełomowej edycji 2020 z dwoma śmiałymi zwycięstwami etapowymi.

dlaczego nie wygrają: Po wielu latach fielding top GC riders, DSM ciekawie stał się Oakland A ’ S pro cycling, stale odbudowując i retrenching, wyrzucając talenty wysokiej ceny na rzecz projektów. Dwa lata temu pozwolił odejść zwycięzcy Giro 2017 Tomowi Dumoulinowi. W zeszłym roku rozstał się z początkującą gwiazdą Marc Hirschi w sadze, która czasami była paskudna, i sprinterem Michaelem Matthewsem. To, co zostało, może się nie udać. Benoot jest smugą, a Bol jest w tym momencie w karierze sprintera, w którym lepiej zacząć wszystko poskładać do kupy, bo inaczej nigdy tego nie zrobi. Kragh Andersen? Jezu, kto wie. Facet jest anonimowy przez długie odcinki, a następnie zrywa niesamowite przejażdżki pozornie znikąd. Albo będzie twoją gwiazdą drużyny fantasy, albo odpadnie na 4.etapie.

Alpecin-Fenix

najlepsi jeźdźcy: Mathieu van der Poel, Tim Merlier

na co zwrócić uwagę: Mathieu van der Poel i jego akt King Konga. Alpecin jest technicznie zespołem z dziką kartą, ale dostał automatyczne wejście jako najlepszy Pro Continental team w zeszłorocznym rankingu. Było to w dużej mierze zasługą van der Poela, który miał mniej więcej jedną trzecią zwycięstw, oraz skróconego, częściowego sezonu, ponieważ ścigał się również w zawodach Pucharu Świata w kolarstwie górskim. Van der Poel jest po prostu najbardziej ekscytującym zawodnikiem w dzisiejszym sporcie. Może wygrywać sprinty terenowe. Potrafi wygrywać na krótkich, ostrych podjazdach; od długich przerw; cokolwiek, kiedykolwiek, jednak. Jest to praktycznie blokada, że wygra przynajmniej jeden etap Tour, a jeśli z jakiegoś powodu nie, zespół ma Tim Merlier i Jasper Philipsen, obaj bardzo zdolni sprinterzy pola.

dlaczego nie wygrają: Jedyną rzeczą bardziej pewną dla van der Poela niż zwycięstwo etapowe jest wcześniejsze wyjście. Ponieważ ścigał się w zawodach kolarstwa górskiego na Igrzyskach Olimpijskich (24 lipca), prawdopodobnie nie ukończy trasy, co zasadniczo ogranicza go do pierwszych dwóch tygodni szans. A jeśli van der Poel uderzy, to jest to, że czasami ma skłonność do rezygnacji, gdy sprawy nie idą po jego myśli. Jest prawdopodobnie największym talentem w wyścigach rowerowych od pokolenia, ale trasa to inna bestia, a jeśli zostanie zamknięty i frustracja rośnie, może po prostu zamknąć się i zacząć myśleć z wyprzedzeniem do Tokio. Merlier i Philipsen to solidni sprinterzy, ale ten zespół opiera się na pomocy van der Poelowi w zwycięstwie. Odmładzanie rzeczy w celu wsparcia jednego z nich nie jest tak proste, jak się wydaje.

dzikie karty i Łowcy scen

dolny poziom zespołów Tour to pstrokaty gang, składający się z zaproszonych gości z dzikimi kartami i złowrogich zespołów WorldTour, które istnieją przy budżecie jednej czwartej wielkości faworytów. Żaden z nich nie wygra tournee. Pewnie nawet nie powąchają podium. Mają inne cele, ale dla wszystkich wygranie nawet jednego etapu byłoby spełnieniem marzeń.

Qhubeka-Assos

najlepsi zawodnicy: Victor Campenaerts, Michael Gogl

na co zwrócić uwagę: jako jeden z zespołów o niższym budżecie w WorldTour-w zeszłym roku groziło im złożenie, dopóki Assos nie pojawił się jako sponsor tytularny—Qhubeka-Assos musi starannie dobierać miejsca; nie ma siły ognia, aby być agresywnym na każdym etapie. Ale niesie ze sobą zróżnicowaną grupę zagrożeń. Campenaerts jest solidnym triallistą czasu, ale ma tendencję do używania tych umiejętności bardziej adeptycznie w przerwach dalekiego zasięgu, gdzie wygrał etap w ostatnim Giro. Są też intrygujące perspektywy, takie jak Gogl i Amerykanin Sean Bennett, cienki w wynikach, ale często w miksie. Uwaga: Nic Dlamini staje się pierwszym czarnoskórym Południowoafrykańczykiem, który rozpocznie trasę; to duże osiągnięcie dla zespołu z misją rozwijania afrykańskich jeźdźców.

dlaczego nie wygrają: Qhubeka zdecydowanie wyprzedziła w Giro, odnosząc trzy zwycięstwa etapowe. Ale jego najlepszy zawodnik-sprinter Giacomo Nizzolo—nie znajduje się w harmonogramie trasy. Jego następca, Max Walscheid, po prostu nie jest na poziomie Nizzolo. Alpiniści tacy jak Sergio Henao byli kiedyś przerażeni, ale żaden z nich nie wygrał wyścigu WorldTour od czterech lat. Breakaway w ogóle to rzut kostką, ale szanse na to, że Qhubeka będzie miał tyle samo szczęścia w Tour, co Giro, są niewielkie; Tour to po prostu inny poziom niż każdy wyścig.

Intermarché-Wanty

Top Riders: Louis Meintjes, Danny Van Poppel, Loïc Vliegen

na co warto zwrócić uwagę: Intermarché nominalnie rywalizuje na tym samym poziomie co inne zespoły WorldTour Jumbo i Ineos, ale istnieje wiele różnic w budżecie i jakości składu. Ci goście będą musieli być agresywni, żeby mieć szansę na scenie. Szkoda, że taco van der Hoorn nie startuje, i to nie tylko dlatego, że odniósł w tym sezonie samotne zwycięstwo na etapie Giro d ’ Italia. Głównie chcę powiedzieć ” Taco van der Hoorn.”

dlaczego nie wygrają: Intermarché jest doskonałym przykładem tego, że licencja WorldTour to tylko kawałek papieru. W aktualnym rankingu UCI teams są na 22 miejscu, poniżej wszystkich pozostałych drużyn WorldTour i dwóch drugorzędnych drużyn Pro Continental. Zamienili byłego GC Guillaume ’ a Martina na Louisa Meintjesa, który mimo, że jest tylko o rok starszy, jest.. nie ulepszenie. Sprinter Danny Van Poppel jest typem faceta, który często zbliża się do siebie, ale nie może do końca dobić targu, a to dzieje się w wyścigach z mniej głębokimi polami. Szczerze mówiąc, facet, którego zobaczysz najbardziej, to specjalista od ucieczki Loïc Vliegen, który był na ataku prawie całą wiosnę w klasykach. Jest to pierwszy rok zespołu na WorldTour, ale istnieje od 2009 roku. To się nazywa powolna Budowa i nie spodziewaj się, że przyspieszy w lipcu.

Cofidis

najlepsi jeźdźcy: Guillaume Martin, Christophe Laporte

na co zwrócić uwagę: próba przebicia się. Cofidis ma Martina, który jest swego rodzaju niezawodną opcją dla wykończenia top-10 GC, ale będzie potrzebował dużego skoku, aby wznieść się poza ten sufit. Elia Viviani, ich upragnione podpisanie 2020 roku, było rozczarowaniem, nie jest w stanie powtórzyć prawie sukcesu, jaki odniósł w Deceuninck, i nie ściga się, ponieważ koncentruje się na imprezach olimpijskich tor w tym roku. Jego miejsce zajmuje Christophe Laporte, sprawny sprinter, który doceni, że nie będzie musiał dzielić się lekkimi zasobami drużyny.

dlaczego nie wygrają: Martin nigdy nie pokazał, że ma siły walczyć o podium przez trzy tygodnie. Laporte wygrał 19 wyścigów, ale żaden z nich nie odbył się na poziomie WorldTour. Cofidis miał dobrych sprinterów, takich jak Viviani i wcześniej Nacer Bouhanni; po prostu ma straszne szczęście, dostarczając ich do mety jako pierwszych. Jak wiele drużyn, biegają na marginesie Grand Tours, mając nadzieję, że coś im się nie uda na górskiej scenie lub skróconym sprincie. Ale rzecz w tym, że historycznie po prostu tego nie zrobili. Cofidis nie wygrał etapu Tour od 2008 r., najdłuższego suchego okresu w każdej aktywnej drużynie. Szanse, że skończy się w tym roku? To długi zakład, przyjacielu.

najlepsi jeźdźcy: Edvald Boassen Hagen, Pierre Latour

na co zwrócić uwagę: nic dziwnego, że trzy z czterech dzikich kart są Francuzami, w tym ten zespół. W rzeczywistości jedyna nie-Francuska dzika karta, Alpecin-Fenix, jest tutaj dzięki automatycznemu zaproszeniu do bycia najlepszym profesjonalnym zespołem kontynentalnym w 2020 roku, więc tak naprawdę nie są dziką kartą. W Każdym Razie, Całkowita Energia: zgrabna Banda napastników, którzy będą się złomować i walczyć z najskromniejszymi ze striptizerów. Złowieszczo. Zobaczycie ich z przodu na breakaways, mieszając go w kilku sprintach z Boassen Hagen i unosząc się z tyłu grupy faworytów na wspinaczkach (Latour).

dlaczego nie wygrają: nie chcę zabrzmieć jak pobity rekord, ale wyścigi rowerowe to sport, którego budżet zależy od budżetu, a całkowita energia, mimo że jest sponsorowana przez wielonarodowego giganta naftowego, po prostu nie ma dużo gazu. Mają dobrych jeźdźców, jak Boassen Hagen, i niedocenianych, jak klasyczny jeździec Anthony Turgis, który naprawdę powinien już podpisać kontrakt z Deceuninckiem. Ale jak obecnie skonstruowany, Total Energies ma zamiar uzyskać wiele blisko-ale-nie-quites w trasie.

Arkea-Samsic

Top Riders: Nairo Quintana, Elie Gesbert

na co warto zwrócić uwagę: Ze wszystkich drużyn w tej sekcji, Arkea-Samsic ma najbardziej wiarygodny argument za strzałem na podium. Zaczyna się od Quintany, który wygrał zarówno Giro d ’ Italia, jak i Vuelta España. Koleś wie, jak jeździć na trzytygodniowym wyścigu. Ale bardziej intrygującym talentem może być Gesbert, który ma zaledwie 25 lat i dobrze jeździ w wyścigach etapowych w tym roku. Jest również z Saint-Brieuc, w Bretanii, gdzie rozpoczyna się tegoroczna trasa, co oznacza, że jest zmotywowany, aby wyróżnić się dla swoich fanów w domu i zaznajomiony z malutkimi drogami Bretanii, które prawie na pewno wybiją co najmniej jednego zawodnika z wyścigu z crash.

dlaczego nie wygrają: nie chcę tego mówić, ale na bok, Arkea jest jak stary dom rowerzystów, gdzie dawne gwiazdy żyją ostatnimi latami. Spójrzmy na listę, dobrze? Nacer Bouhanni, były enfant terrible, który teraz jest po prostu okropnym starym kolesiem – cały dramat i niedojrzałość bez wyników. Jest jeszcze Warren Barguil, który-poza drogowym tytułem z 2019 roku-nie wygrał niczego od tego magicznego sezonu 2017, w którym odbył dwa etapy tournee i zajął 10 miejsce w klasyfikacji generalnej. I oczywiście sam Quintana. Dasz wiarę Nairo Quintana-little Nairo! Trzykrotny finalista podium Tour i były najlepszy młody zawodnik!- 31? Ale jest, a od 2016 roku nie ukończył lepszej niż ósma w trasie. Bardzo chciałbym zobaczyć, jak Quintana kończy Trylogię Grand Tour, ale muszę skierować Billy ’ ego Crystala w „narzeczonej księżniczki” na jego szanse: „to wymagałoby cudu.”

B & B Hotele-KTM

najlepsi zawodnicy: Bryan Coquard, Pierre Rolland

na co zwrócić uwagę: dlaczego ci goście biorą udział w wyścigu? Westchnij. Francuska drużyna, dzika karta. „Patrzcie dzieci! Big Ben! Parlament!”Jako stosunkowo niskobudżetowy Pro Continental team, B& B Hotels koncentruje się głównie na wyścigach, które mają znaczenie dla rynku francuskiego, z kilkoma podróżami dalej (jak Tour du Rwanda). Są to w większości doświadczeni weterynarze, a zagorzali działacze, tacy jak 34-letni Pierre Rolland, dwukrotny zwycięzca etapu Tour i dwukrotny zwycięzca Top-10, z pewnością są w stanie zgarnąć kolejny mocny wynik. Bryan coquard jest cicho utalentowany sprinter z 45 zwycięstw w karierze. A co po francusku znaczy „underdog”?

dlaczego nie wygrają: Coquard ma te 45 zwycięstw, ale ani jednego nie ma w wyścigu WorldTour. Szanse, że to zmieni tę trasę? Nie zakładaj się o dom. Rolland jest w czołowej dziesiątce rankingu … siedem lat temu. W ciągu ostatnich czterech sezonów wygrał tylko jeden wyścig—etap tegorocznego Tour du Rwanda. Poza tym, nie ma żadnej głębokości. B& B & B & B & B & B & B & B & B & B & B & B & Reza otwarcie mówił o tym, że pro cycling w dużej mierze zignorował rasistowską równość. Niestety Reza nie trafił do tegorocznego zespołu i ogłosił, że odchodzi na emeryturę po zakończeniu sezonu.