kiedy mówi, że chodzenie do szkoły teatralnej to strata czasu i pieniędzy dla większości aktorów, Paul Roseby z National Youth Theatre ma zarówno rację, jak i całkiem źle. Ale jego zdrowy stosunek do rzeczywistości i ogromne sumy zaangażowane w trzy lata szkolenia są orzeźwiające. Czas na przemyślenie sprawy.
Roseby ma rację mówiąc, że bycie aktorem jest trudne, zarówno w jego dostarczeniu, jak i w oczekiwaniu. Nic nie szkoli cię za to, że stoisz przed tysiącami ludzi i zaczynasz długie przemówienie Szekspira, albo że musisz zrobić ostatnie ujęcie dnia, bo jeśli tego nie zrobisz, będzie to kosztować tysiące nadgodzin. Nikt nie może cię wyszkolić po prostu czekając na telefon, aby zadzwonić.
osobiście wpadłem między dwa stolce: Na początku lat 90. nie było mnie stać na Szkołę Teatralną, więc poszedłem do Dartington College of Arts, obecnie część University College Falmouth, co dało mi cztery lata wspaniałego treningu aktorskiego (za co otrzymałem pełny grant rządowy), ale kiedy pojawiłem się w Londynie gotowy do głoszenia siebie światu, nikt nie wiedział, kim jestem i co mogę zrobić. Moją odpowiedzią było założenie zespołu teatralnego, napisanie do każdego głównego aktora i poproszenie go o pieniądze, występy sceniczne i zapraszanie do nich ludzi z branży. Zostałem porwany przez agenta i przedostałem się przez drzwi dyrektora castingu. Reszta należała do mnie.
moim zdaniem są dwa główne powody, aby iść do szkoły teatralnej: pierwszy to nauczyć się czegoś. Ogromne nurty „techniki” – oddychanie, stagecraft, słuchanie, hojność itp. – są nauczane inaczej w każdej szkole, ale wiedza o sobie nieuchronnie czyni cię lepszym aktorem. Trening daje Ci czas i przestrzeń na eksperymentowanie – niepowodzenie i ustalenie dlaczego. To wspaniałe i ważne.
drugim powodem jest poznanie ludzi, którzy dadzą ci pracę. Agenci używają głównych szkół teatralnych jako systemu filtrów. Mogą wziąć aktorów, świeżo po szkole, a następnie umieścić ich przed reżyserami castingu. W większości przypadków aktorzy bez doświadczenia i bez szkolenia w szkole teatralnej po prostu nie zostaną przejęci przez agentów, chyba że mają USP, które wyróżnia się, jak bycie dzieckiem słynnego aktora lub bycie oszałamiająco atrakcyjnym. Albo jeśli potrafią grać na akordeonie recytując Szekspira na jednej nodze.
więc coś ci dam. Ale w dzisiejszych czasach koszt jest astronomiczny i dochodzi do tego, że po prostu kończą szkoły dla bogatych – albo To, albo siodłają ludzi tak dużym długiem, że po zakończeniu kariery aktorskiej jest nie do pomyślenia. Jest to odrażające i wbrew wszystkiemu nowa fala lat 50.i 60.
chcę móc powiedzieć, że powinniśmy walczyć o nasze szkolenie, że każdy artysta powinien mieć czas i przestrzeń, aby modować się i zawieść w swoim rzemiośle przed wystawieniem go przed publicznością. Ale koszt Szkoły Teatralnej jest zbyt wysoki. Powinniśmy organizować krótsze kursy, trwające rok, może Dwa, które oferują technikę, pewność siebie i stawiają aktorów przed ludźmi z branży. Być może potrzebujemy uzupełniania i ożywienia kursów przez następne lata. W aktorstwie chodzi o praktykę i pewność siebie. Jeśli nadal będziesz pracować lub uczyć się, poczujesz się lepiej. Jestem wielkim zwolennikiem tego, że krem wzniesie się na szczyt, a jeśli będziesz wystarczająco ciężko pracować-zbieraj pieniądze na występy, zapraszaj ludzi, poznawaj ludzi, nie bądź dupkiem i trzymaj głowę nad wodą – wtedy dostaniesz pracę i przejdziesz przez drzwi. Jeśli jesteś leniwy i po prostu czekasz, aż telefon zadzwoni, nie będziesz trwał jako artysta i na pewno nie powinien być aktorem.
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragraphs}} {{highlightedText}}
{{#choiceCards}}
{{/choiceCards}}
- Udostępnij na Facebooku
- Udostępnij na Twitterze
- Udostępnij przez e-mail
- Udostępnij na LinkedIn
- Udostępnij na WhatsApp
- Udostępnij na Messenger