trafnie nazwany, ten płonący krzew pretenduje do sławy jest zatrzymującym pokaz szkarłatnym odcieniem jego jesiennych liści. Jednak lepszą nazwą może być zakazany czerwony krzak.

pozwól mi wyjaśnić.

uprawa roślin nierodzimych jest często źle widziana, ponieważ mogą stać się inwazyjne, przejmują krajobraz, duszą rodzime rośliny i robią niewiele, aby wspierać gatunki endemiczne.

chociaż, szczerze mówiąc, istnieją bardzo agresywne rodzime rośliny, które mogą robić to samo, jak gładki sumak, Rhus glabra.

ale dygresja.

na prawie połowie Stanów Zjednoczonych, od północnego wschodu na południe i Środkowy Zachód, E. alatus jest klasyfikowany jako inwazyjny.

a w niektórych stanach, takich jak Massachusetts i New Hampshire, jest faktycznie zakazany, ze względu na możliwość płodnego rozprzestrzeniania się poprzez rozsiewanie nasion.

istnieje wiele gatunków Euonymus związanych z E. alatus.

niestety, wiele z nich ma tendencje inwazyjne, takie jak E. grandiflorus i E. europaeus, które mają głęboko fioletowe jesienne liście, a także równie inwazyjną pokrywę ziemną E. fortunei, znaną również jako zimowy Pnącze.

dlaczego powiemy Ci, jak uprawiać roślinę inwazyjną?

ponieważ dla ponad połowy naszych amerykańskich czytelników i wielu naszych międzynarodowych, E. alatus nie jest uważany za problematyczny.

przed przystąpieniem do tego celu należy skontaktować się z lokalnym oddziałem rolniczym, aby ustalić, czy istnieją ograniczenia dotyczące sadzenia niepalących krzewów w Twoim regionie.

dla tych ludzi w regionach z ograniczeniami oferujemy alternatywny gatunek, płonący krzew pochodzący ze wschodnich Stanów Zjednoczonych, E. atropurpureus. Może się okazać, że jest często nazywany wschodnim lub amerykańskim wahoo.

ten rodzimy gatunek jest bardzo podobny do swojego nierodzimego kuzyna pod względem wymagań kulturowych i wielkości. Matowy czerwony odcień, najlepszą cechą tej rośliny jest jej ozdobne owoce.

E. atropurpureus rozwija się w strefach 3-7 i wspiera bioróżnorodność oraz lokalną przyrodę. Dojrzałe wymiary to 12-20 stóp wysokości i 15-25 Stóp szerokości.

dla naszych czytelników w lokalizacjach bez ograniczeń, masz możliwość sadzenia dowolnego typu.

niezależnie od wyboru, Ten artykuł poprowadzi cię w sadzeniu i pielęgnacji płonących krzewów, zarówno nierodziw, jak i rodzimych.

oto, co jest w sklepie:

uprawa i historia

efektowny płonący krzew, E. alatus, jest pochodzenia azjatyckiego i prawdopodobnie został przywieziony do Ameryki Północnej w latach 60.

jest to jeden z ponad 170 gatunków Euonymus, które w niektórych regionach, takich jak Wielka Brytania, są powszechnie nazywane „drzewami wrzecionowatymi.”Wśród nich są drzewa i krzewy liściaste, a także wiecznie zielone i okrywy ziemne.

oprócz płonącego krzewu, E. alatus jest również znany jako skrzydlaty euonymus, skrzydlaty płonący krzew lub skrzydlate drzewo wrzeciona, ze względu na unikalną cechę łodyg.

mają spłaszczone wydłużenia jak małe śmigła, które są opisane jako korkowe i skrzydłowe.

historycznie łodygi Euonymus były cenione jako igły dziewiarskie i wrzeciona nici, stąd nazwa zwyczajowa.

to, co nie było jasne, kiedy te rośliny przybyły na nasze brzegi, to to, że skakały po swoich wypielęgnowanych łóżkach poprzez samosiew, a z czasem Ptaki Północnoamerykańskie rozpoznały owoce tych obcych krzewów jako pożywienie i przyczyniły się do szerokiej dystrybucji nasion.

przewińmy do dzisiaj, kiedy prawie połowa narodu doświadczyła zakłóceń w rodzimym życiu roślin dzięki temu zwodniczemu jesiennemu pięknu, które uniemożliwia endemicznym gatunkom konkurowanie o przetrwanie.

ponownie chciałbym powtórzyć znaczenie skontaktowania się z lokalnym przedłużeniem rolnictwa w celu uzyskania porady i informacji na temat możliwych ograniczeń przed sadzeniem.

przed spektakularnym jesiennym pokazem płonące krzewy mają eliptyczne zielone liście, a nieopisane zielonkawożółte kwiaty pojawiają się wczesną wiosną.

oprócz ich jesiennych kolorów, płonące krzewy mają różowawy wisiorek lub wiszące owoce, które otwierają się jak płatki kwiatów, aby odsłonić pomarańczowo-czerwone arils zawierające czarne nasiona.

chociaż mogły mieć historyczną rolę w medycynie rdzennej Ameryki, owoce są toksyczne i nie powinny być spożywane przez ludzi ani zwierzęta domowe.

gdy jesienna pogoda ochładza, zielone liście letnich odcieni do szkarłatu. Owoce opadają, rozrzucając nasiona, które wyrosną w przyszłym roku.

ten liściasty krzew następnie opuszcza liście, odsłaniając nagie” skrzydlate ” łodygi, które dodają strukturalnego i teksturalnego zainteresowania nadchodzącemu zimowemu krajobrazowi.

teraz spójrzmy, jak zacząć uprawiać krzew w domu.

rozmnażanie

chociaż płonący krzew wytwarza nasiona, uprawiane odmiany, które są hybrydami dwóch lub więcej różnych gatunków, mogą nie rozmnażać się „prawdziwie”, co skutkuje potomstwem różniącym się jakością i cechami fizycznymi.

ponadto rozmnażanie nasion jest najwolniejszym sposobem na rozpoczęcie nowego krzewu.

szybciej i lepiej zacząć od miękkich sadzonek drewna lub roślin startowych zakupionych w szkółce.

oto jak:

z cięcia

na początku lata, kiedy trwa pierwszy przypływ nowego wzrostu, możesz wziąć sadzonki z rosnących końcówek ustalonego krzewu do ukorzenienia.

użyj czystych przycinaczy, aby odciąć długość łodygi, która ma około 4-5 cali długości.

uszczypnij dolne liście tak, aby dolne trzy cale łodygi były nagie.

zanurz świeżo pokrojoną łodygę w proszek hormonalny.

napełnij pojemnik o głębokości 6 cali, dobrze opróżniający około 3/4, sterylnym środkiem do zalewania.

za pomocą ołówka lub dibbera zrób głęboki na trzy cale otwór w środku środka do zalewania.

umieść zanurzoną łodygę w otworze i ubić medium bezpiecznie wokół niego.

podlewaj dobrze, a następnie, gdy górne dwa cale gleby są suche. Użyj miernika wilgotności, aby pomóc w tym zadaniu.

ubijaj glebę i podlewaj, aż kapie z dna pojemnika. Podlewaj po raz drugi, a kiedy odpływ się zatrzyma, umieść garnek w słonecznym miejscu, wewnątrz lub na zewnątrz.

nowy wzrost jest dowodem sukcesu ukorzeniania i gotowości do sadzenia w ziemi.

gdy sadzonki są gotowe, przygotuj glebę ogrodową, obrabiając ją od ośmiu do dziesięciu cali, aż będzie krucha lub krucha.

Odepnij ukorzenione cięcie i osadz go w glebie, tak aby jego korona, w miejscu, w którym spotykają się korzenie i łodyga, znajdowała się nieco ponad poziomem gruntu.

zasypuj, ubijaj glebę i wodę.

nałóż jedną calową warstwę ściółki wokół, ale nie dotykając przeszczepionego cięcia, aby pomóc w zatrzymywaniu wilgoci, utrzymać chwasty w dół i zaizolować strefę korzeniową.

z przeszczepu

wczesna wiosna i jesień to najlepszy czas na sadzenie krzewu szkółkarskiego. Kiedy kupujesz jeden, może to być około 18 miesięcy i sprzedawane w garnku wielkości kwarty, lub dwa lata lub starsze i rośnie w pojemniku dwa galony.

aby przeszczepić, użyj długiej, spiczastej łopaty ogrodowej, na którą możesz nadepnąć.

wykop dziurę co najmniej dwa razy szerszą i dwa razy głębszą od doniczki, w której znajduje się krzew.

wyprasuj krzew z doniczki i delikatnie rozluźnij korzenie.

umieść krzew w otworze tak, aby korona była nieco ponad poziomem gruntu.

uzupełnij otwór, dbając o to, aby krzew był pionowy. Ubić i dobrze podlewać.

nałóż trzycalową warstwę ściółki w okrąg wokół krzewu. Powinien zaczynać się około czterech cali od łodyg, aby uniknąć zgnilizny i rozciągać się na około 10 cali, aby pomóc w utrzymaniu wilgoci i utrzymaniu chłodu korzeni.

jak rosnąć

E. alatus i E. atropurpureus najlepiej rosną w pełnym słońcu do części cienia. Gatunki te mogą tolerować pełny odcień, ale kolor nie będzie tak żywy.

idealna gleba jest średniej jakości, dobrze spływa i ma pH od 6,0 do 7,5. Jednak różne gleby i poziomy pH mogą być tolerowane, pod warunkiem, że drenaż jest dobry.

aby zrozumieć swoją glebę, skontaktuj się z lokalnym działem rolnictwa w sprawie przeprowadzenia badań gleby dla różnych części krajobrazu.

tam, gdzie kwasowość jest zbyt duża, wapno jest często wszystkim, co jest potrzebne do „osłodzenia” gleby, i odwrotnie, gdzie zasadowość jest wyższa niż pożądana, dodatek kompostu lub starzonego obornika może być wszystkim, co jest potrzebne.

aby posadzić pojedynczy krzew, wybierz miejsce z miejscem na Dojrzałe rozłożenie od 8 do 12 stóp.

jeśli zamierzasz stworzyć żywopłot, dopuszczalne są bliższe odstępy od pięciu do sześciu stóp. Jeśli masz czarne drzewa orzechowe, nie martw się. Krzew ten toleruje toksyczność juglone.

przeszczepione sadzonki i rośliny szkółkarskie potrzebują nawet wilgoci podczas przejścia do krajobrazu, ale nigdy nie powinny być w rozmoczonym gruncie.

po założeniu wymagają cala uzupełniającej wody co tydzień, w przypadku braku deszczu.

tempo wzrostu płonącego krzewu wynosi około jednej do dwóch stóp rocznie. Dojrzałe krzewy mają ponadprzeciętną tolerancję na suszę.

Porady dotyczące uprawy

nie ma wiele do zapamiętania, gdy hodujesz własny krzew. Poniższe wskazówki wprowadzą Cię na drogę do sukcesu:

• utrzymuj równomierną wilgoć podczas ukorzenienia sadzonek, a przesadzanie sadzonek i szkółki zaczyna się w krajobrazie.
• Podaj lokalizację z pełnym słońcem lub poświęć trochę koloru w zacienionych miejscach.
• upewnij się, że Twoja gleba, niezależnie od rodzaju, dobrze spływa.
• pamiętaj, że E. alatus jest płodnym samosiewem, który jest uważany za inwazyjny w prawie połowie USA. Rodzimy E. atropurpureus również samosiewuje z wigorem.
• w rzadkich przypadkach płonące krzewy mogą nie stać się czerwone. Omówimy to w oddzielnym przewodniku.

przycinanie i konserwacja

E. alatus i jego rodzimy odpowiednik E. atropurpureus są mieszkańcami ogrodów, którzy nie wymagają konserwacji.

wczesną wiosną zgarnij resztki zeszłorocznej ściółki.

Zastosuj dobrze zbalansowany, uniwersalny, wolno uwalniający się granulowany nawóz na opakowanie. Zwykle posypuję go pierścieniem wokół mojego, a następnie lekko podlewam do gleby.

gdy gleba jest jeszcze wilgotna, nałóż nową trzycalową warstwę ściółki, pamiętając, aby nie dotykać łodyg.

poza tym potrzeby konserwacyjne są minimalne. Używaj czystych nożyc do cięcia martwych gałęzi, aby twój krzew mógł skupić swoje wysiłki na karmieniu zdrowych.

przycinaj uszkodzone gałęzie i usuwaj wszelkie zanieczyszczenia, aby uniknąć przyciągania i ukrywania szkodników i patogenów.

ponadto możesz chcieć przycinać krzewy, aby utrzymać formalny żywopłot lub usunąć krnąbrne gałęzie, takie jak te, które blokują chodnik.

a jeśli naturalizowanie roślin przez samosiew nie jest tym, co masz na myśli, będziesz chciał być czujny, aby wyrywać niechciane sadzonki na wiosnę.

odmiany do wyboru

jeśli kupisz nierodzim krzew, otrzymasz uprawianą odmianę, która została opracowana z jednego lub więcej gatunków do wykorzystania w ogrodnictwie. A ponieważ do tej pory nie ma sterylnych odmian, należy się spodziewać samosiewów.

oto dwie odmiany, które należy rozważyć w regionach, w których nie są zabronione:

zarządzanie szkodnikami i chorobami

jeśli chodzi o przewidywanie problemów z owadami i patogenami, E. alatus nie ma się czym martwić.

w przypadku bardzo suchych warunków zagrożenie mogą stanowić roztocza pająków. O wykrywaniu i kontrolowaniu roztoczy pająków przeczytasz w naszym przewodniku.

dbanie o infestacje jest ważne, zwłaszcza, że mogą one rozprzestrzeniać choroby roślin za pomocą przekłuwających części ust.

z drugiej strony, warunki, które są zbyt mokre, mogą również wywoływać kłopoty, w postaci choroby zwanej zarazą gałązkową.

ten warunek powoduje, że najcieńsze łodygi na końcach roślin drzewiastych obumierają i jest spowodowany przez pasożytnicze grzyby Cytospory, które zimują w szczątkach roślin i aktywują się z wilgocią.

może mu towarzyszyć chloroza lub żółknięcie liści.

przycinanie uszkodzonych części gałęzi i leczenie fungicydem na początku sezonu może przywrócić dobre zdrowie.

ponadto rośliny Euonymus są ogólnie podatne na mączniaka prawdziwego, grzybicę, która może być uleczalna fungicydem na bazie miedzi.

co do rodzimego E. atropurpureus, istnieją również nieliczne obawy o szkodniki i choroby.

jednym szkodnikiem, który sprzyja, jest scale, owad ssący sok, który wydziela lepką miododajność, pozostawiając ślad, który jest głównym pożywieniem dla grzybicy zwanej pleśnią. Możesz dowiedzieć się więcej o skali tutaj.

i na koniec warto poczytać o odstraszaniu jeleni, ponieważ uważają, że liście zarówno E. alatus, jak i E. atropurpureus są bardzo apetyczne.

najlepsze zastosowania

płonący krzew sprawia, że uderzający jest osobny okaz, zwłaszcza gdy jest zamaskowany w szkarłatnym kolorze.

przyciąga również wzrok, gdy stoi w przeciwieństwie do zielonych krzewów w mieszanej grupie.

gęste gałęzie E. alatus tworzą wybitny formalny lub nieformalny żywopłot, gdy są sadzone wokół patio i wzdłuż granic nieruchomości.

E. atropurpureus ma większe gałęzie, które nadają się do nieformalnego, niezaangażowanego zabezpieczenia.

a jeśli chcesz zmiękczyć ostre krawędzie elementów architektonicznych, takich jak ściany i ogrodzenia, płonący krzew pasuje do rachunku, łącząc przestrzenie ogrodowe i materiały budowlane z dramatycznym efektem.

tam, gdzie nie jest klasyfikowany jako inwazyjny, możesz pozwolić, aby krzewy obu gatunków naturalizowały się, tworząc ekspansywny dryf, który eksploduje w obfitość karmazynu każdego upadku.