wyobraź sobie przez chwilę, że jesteś pingwinem cesarskim wracającym do swojej kolonii po kąpieli. Musisz znaleźć partnera i laskę, ale jak? Pingwiny cesarskie nie zakładają gniazd, więc nie ma stałego miejsca, w którym można się spotkać z rodziną. Na płaskiej pokrywie lodowej stoi ogromny tłum pingwinów. Jest głośno, a co gorsza, wszystkie pingwiny wyglądają prawie identycznie. Jak dowiedzieć się, kto jest kim?

pingwiny cesarskie wykonują specjalne dwugłosowe wezwanie, które można wykorzystać do indywidualnego rozpoznania. System wykorzystuje dziwactwo w anatomii ptaków: narząd głosowy ptaków, syrinx, dzieli się na widelec, gdzie tchawica łączy się z płucami. Pozwala to wielu gatunkom ptaków produkować dwa oddzielne głosy w tym samym czasie.

Pingwiny cesarskie używają dwóch gałęzi syrinx do wytwarzania dwóch różnych częstotliwości w tym samym czasie, tworząc wzór amplitudy uderzeń. Naukowcy ustalili, że te wzory zawierają wystarczającą ilość indywidualnych informacji, aby pingwiny mogły się rozpoznać. (Przeczytaj gazetę tutaj.) Wzór bicia można również rozpoznać łatwiej niż jedno-głosowe wezwanie nad hałasem tła kolonii pingwinów i łatwiej przechodzi przez przeszkody (głównie gęsto upakowane tłumy pingwinów). Poprzednie eksperymenty wykazały, że kiedy pingwiny cesarskie nie mogą wokalizować, mają trudności z rozpoznaniem siebie jako jednostki na podstawie samych sygnałów wizualnych.

ten system identyfikacji zaobserwowano również u pingwinów królewskich, które, podobnie jak pingwiny cesarskie, niosą jaja na nogach zamiast budować gniazda. Gatunki pingwinów, które budują gniazda, nie wydają się używać dwugłosowych połączeń, ponieważ mogą się odnaleźć, wracając do swoich miejsc gniazdowania.