z zawodem projektowania wnętrz, który ma nieco ponad 100 lat, patrzymy na korzenie historii projektowania wnętrz i siedmiu legendarnych dekoratorów, którzy wyrośli sobie markę, ponieważ branża zaczęła nabierać tempa na początku XX wieku. od starożytnych Egipcjan do zarania nowoczesnego projektowania wnętrz Oto wszystko, co musisz wiedzieć.

to może wydawać się trochę elementarne, ale zacznijmy od podstaw usług aranżacji wnętrz. Projektowanie wnętrz jest definiowane jako sztuka i nauka ulepszania wnętrza przestrzeni w celu stworzenia dopracowanego i bardziej estetycznego środowiska. Projektant wnętrz to osoba przeszkolona do wykonywania planów, badań, koordynowania i zarządzania projektami dekoracyjnymi z autorytetem. Zawód projektowania wnętrz jest zróżnicowany i obejmuje planowanie przestrzeni, rozwój koncepcyjny, kontrole na miejscu, programowanie, badania, komunikację z klientami, zarządzanie projektem i budową oraz oczywiście wykonanie pożądanego projektu.

zanim zawód ten zyskał na znaczeniu, projektowanie wnętrz zaczęło instynktownie współgrać z architekturą budynków. Zawód projektowania wnętrz przyszedł wraz z rozwojem społeczeństwa Klasy średniej i skomplikowanej architektury, która wzrosła do popularności podczas rewolucji przemysłowej. Dążenie do jak najlepszego wykorzystania przestrzeni, a także dbałość o dobre samopoczucie użytkowników i funkcjonalny design nadal pchają rozwój i zwiększające życie możliwości dzisiejszej iteracji na zawodzie projektowania wnętrz. To powiedziawszy, zawód projektowania wnętrz jest wyraźnie oddzielony od pracy dekoratora wnętrz, powszechnie używanego w USA. Termin dekorator wnętrz jest rzadziej używany w Wielkiej Brytanii, gdzie zawód projektowania wnętrz pozostaje nieuregulowany i niestety do dziś nie jest uważany za oficjalny zawód.

już w starożytnych Indiach architekci podwajali się jako projektanci wnętrz, aby w pełni rozwinąć swoją kompletną wizję. Można to zauważyć na podstawie odniesień architekta Vishwakarmy-jednego z bogów występujących w mitologii indyjskiej. W nawiązaniach tych znajdują się rzeźby ilustrujące starożytne teksty i wydarzenia widziane w pałacach zbudowanych w XVII-wiecznych Indiach.

w całym starożytnym Egipcie „domy dusz” lub modele domów były darowane w grobowcach jako naczynia do ofiarowania żywności. Z tych sugestywnych drobiazgów można rozszyfrować wskazówki dotyczące wystroju wnętrz różnych rezydencji w kilku egipskich dynastiach, w tym aktualizacje wentylacji, portyków, kolumn, loggii, okien i drzwi.

w ciągu XVII i XVIII wieku oraz w pierwszej połowie XIX wieku, dekorowanie wnętrz było wyłączną troską spadającą do gospodyni domowej lub profesjonalnego tapicera lub rzemieślnika, który mógł bezpiecznie doradzać w oparciu o ich artystyczne oko do wystroju wnętrza domu. Nawiasem mówiąc, architekci zwracali się również do rzemieślników i rzemieślników, aby stworzyć wystrój wnętrz swoich budynków.

praktyka projektowania wnętrz nawiązuje do starożytnych Egipcjan, którzy dekorowali swoje naiwne domy z błota podstawowymi meblami wzmocnionymi skórami zwierzęcymi, prostymi tkaninami, grafikami biograficznymi i duchowymi malowidłami ściennymi, rzeźbami i malowanymi urnami. Ozdobne złote ozdoby Znalezione w egipskich grobowcach (takich jak króla Tutanchamona) i bibeloty podkreślały potrzebę wyraźniejszego bogactwa dekoracji, aby symbolizować bogatszych i potężniejszych Egipcjan.

cywilizacje rzymskie i greckie rozwinęły egipską sztukę projektowania wnętrz i akcesoriów, celebrując dumę obywatelską poprzez wynalezienie kopułowych budynków publicznych. Dla swoich domów, wyszukane Greckie drewniane meble wyposażone w skomplikowaną kość słoniową i srebrną dekorację, podczas gdy Rzymianie koncentrowali się na małżeństwie piękna i komfortu, z obiema cywilizacjami wnętrza domu zaprojektowane tak, aby odzwierciedlać bogactwo i status społeczny i polityczny. Rzymskie meble były często wykonane z kamienia, marmuru, drewna lub brązu i były wygodne za pomocą poduszek i ekspresyjnych gobelinów. Aby podnieść swoje domy, zarówno Rzymianie, jak i Grecy przynieśli wazony i stworzyli hipnotyzujące mozaikowe podłogi, a także malowidła ścienne i freski, aby ich przestrzenie były dla nich wyjątkowe.

po tym okresie zdobnictwa dekoracyjnego nastąpił gwałtowny ruch do dokładności z powodu ponurych toczących się wojen w średniowiecznej Europie i powstania Kościoła chrześcijańskiego. Ukuł ciemne wieki nie bez powodu, architektura wnętrz historia epoki zawierała ponure boazerie z drewna, minimalne i wyłącznie praktyczne meble i podłogi z kamiennej płyty. Jeszcze bogatsi patroni epoki trzymali się stonowanych, otrzeźwiających kolorów, dodając dekoracyjne dodatki, takie jak gobeliny i kamieniarstwo.

po ciemnych wiekach Europejczycy ponownie zainspirowali się do wprowadzenia kolorów i dekoracyjnych zdobień do swoich domów. W XII wieku powstał Mroczny, romantyczny Gotyk, aby jak najlepiej wykorzystać naturalne światło i świeżo popularne otwarte wnętrza.

w XV i XVI wieku francuski Renesans rozpoczął ponowne skupienie się na sztuce i kreatywności w projektowaniu wnętrz. Architekci w tamtych czasach zaczęli tworzyć domy z wyraźnymi nutami dekoracyjnymi, w tym marmurowymi podłogami, ozdobną inkrustowaną stolarką, obrazami i meblami wykonanymi z najlepszych materiałów. Szybkie spojrzenie na epoki królewskie pałace, wille i kaplice z pewnością podkreśli to, co najlepsze w renesansowym wystroju wnętrz.

po renesansie, zawiłe i złożone projekty włoskiego baroku opanowały Europę. Na przykład Pałac wersalski we Francji w niezwykły sposób wykorzystał barokowe elementy wystroju wnętrz, takie jak kolorowy marmur i kamień, witraże, ozdobnie malowane sufity i spiralne kolumny. W XVIII wieku europejscy projektanci wnętrz sprawili, że styl rokoko stał się coraz bardziej popularny, czerpiąc wpływy z azjatyckiej Kamionki, motywów kwiatowych i mebli inkrustowanych egzotycznymi detalami, takimi jak kość słoniowa i masa perłowa. Następnie przyszedł neoklasyczny wygląd końca XVIII wieku, odległe spojrzenie na słynne elementy wystroju Znalezione w starożytnym Rzymie z wykorzystaniem błyszczącego jedwabiu, satyny i aksamitu.

od początku 1800 roku i dalej, więcej wolności i eklektyzmu było często spotykane w aranżacji wnętrz w Europie i Ameryce. W ciągu następnych dwóch stuleci wiele innowacyjnych i nowoczesnych ruchów projektowych zmieniało styl, w tym Art Deco, Art Nouveau, Victorian i Industrial Bauhaus. XIX wiek przyniósł jednak ostateczne uznanie i popularyzację wystroju wnętrz. Nie tylko dla Królewskich związków i domów zamożnych obywateli, możliwości poprawiające życie wnętrza zaczęły docierać do mas krytycznych w późniejszej części 1800 roku.

w XX wieku funkcjonalność stała się kluczowym elementem w podejściu do projektowania wnętrz, ponieważ rosnąca obecność urządzeń gospodarstwa domowego, takich jak piece, pralki i telewizory, spowodowała nowe wyzwanie dla projektantów wnętrz, którzy musieli projektować przestrzenie z powodów nie tylko estetycznych.

wraz z nadejściem XX wieku początkujący projektanci i liczne publikacje coraz bardziej starali się przezwyciężyć wpływ dużych ekskluzywnych sklepów na świat projektowania wnętrz. Wcześniej feministyczna angielska pisarka Mary Haweis wyprodukowała serię popularnych esejów w 1880 roku, w których wyśmiewała emocje aspirującej klasy burżuazji, która chciała szybko wyposażyć swoje domy wokół surowych, ale mdłych ograniczeń oferowanych im przez dyktowanie punktów sprzedaży detalicznej. Jej odpowiedzią było to, że ludzie powinni wykorzystać okazję do stworzenia konkretnego podejścia do stylu projektowania, unikalnie dostosowanego do ich potrzeb i stylu życia. „Jednym z moich najsilniejszych przekonań i jednym z pierwszych kanonów dobrego smaku jest to, że nasze domy, podobnie jak skorupa ryby i ptasie gniazdo, powinny reprezentować nasz indywidualny gust i zwyczaje” – napisała.

powolne przechodzenie w kierunku sztuki dekoracyjnej postrzeganej jako indywidualny zawód artystyczny poza mądrością sprzedawcy oferowaną przez producentów i sprzedawców detalicznych zostało wzmocnione w 1899 roku wraz z uruchomieniem Institute of British Decorators; John Dibblee Crace pełnił funkcję jego prezesa. Instytut reprezentował ponad 200 projektantów wnętrz z całego kraju. Do 1915 roku w londyńskim katalogu pojawiło się 127 osób pracujących jako profesjonalni dekoratorzy wnętrz, z czego tylko 10 było kobietami. Rhoda i Agnes Garrett były pierwszymi zarejestrowanymi kobietami, które zostały profesjonalnie trenowane jako projektanci domów w 1874 roku. Znaczenie ich prac projektowych uważano wówczas za równoległe do legendarnego mistrza wnętrz Williama Morrisa. W 1876 roku ich przewodnik-sugestie dotyczące dekoracji wnętrz w malarstwie, stolarstwie i meblarstwie – jeszcze bardziej ugruntował ich autorytet i rozpowszechnił ich poglądy na artystyczne podejście do projektowania wnętrz do głodnej Klasy średniej.

„jeszcze do niedawna, kiedy człowiek chciał umeblować, odwiedzał wszystkich sprzedawców i wybierał kawałek po meblu ….Dziś wysyła po handlarza meblami i wyposażeniem artystycznym, który przegląda wszystkie pokoje w domu i przynosi swój artystyczny umysł na ten temat”, jak Ilustrowany cieśla i budowniczy napisał w 1900 roku.

po powrocie do Ameryki Candace Wheeler, uważana za jedną z pierwszych projektantek wnętrz, zachęcała do zupełnie nowego spojrzenia na Amerykański wystrój wnętrz. Była kluczową postacią w opracowywaniu pierwszych kursów projektowania wnętrz dla kobiet w wielu głównych amerykańskich centrach i była uznawana za ostateczny autorytet w dziedzinie wystroju wnętrz w tym czasie. Innym znaczącym wpływem na nowo skategoryzowany zawód dekoracji była dekoracja domów, powszechnie czytany i konsultowany przewodnik na temat projektowania wnętrz napisany przez Edith Wharton i głównego architekta Ogdena Codmana w 1897 roku. W popularnej książce autorzy uznali wiktoriański wystrój wnętrz i wystrój wnętrz za nieistotne. Nie były już opłacalne zimne, ciemne i nastrojowe domy ozdobione ciężkimi meblami, wiktoriańskimi akcesoriami i igłowanymi, przepełnionymi siedzeniami. Uważali, że styl projektowy przywiązuje zbyt dużą wagę do mebli tapicerowanych zamiast rozsądnego planowania przestrzeni i detali architektonicznych, czyniąc pokoje ponurymi, niewygodnymi, nietykalnymi, a przez to zbyt cennymi. Ich książka jest nadal uważana za przełomowy moment, a ich sukces napędzał wzrost profesjonalnych projektantów wnętrz przyjmujących podobne postawy.

jak widać, świat projektowania wnętrz przeszedł niezwykły sposób, ponieważ starożytni Egipcjanie jako projektanci mają nieograniczony dostęp do nieskończonej ilości ruchów projektowych, stylów mebli i wpływów z przeszłości. Ale to właśnie siedmiu projektantów wnętrz, na których się skupiamy, naprawdę zmieniło sposób, w jaki podchodzimy do projektowania wnętrz na lepsze.

historia projektowania wnętrz oś czasu:

Epoka kamienia 6000 do 2000 pne

pierwszy znak podejścia do projektowania wnętrz odnotowano w prehistorycznych mieszkaniach z florą i fauną. Domy te były z błota, skór zwierzęcych i patyków.

neolityczna Europa 2000 do 1700 p. n. e.

pochodzi z pierwszej zdefiniowanej ręcznie ceramiki, która była używana zarówno ze względów praktycznych, jak i dekoracyjnych.

Starożytny Egipt 2700

powstanie rodzin królewskich po raz pierwszy zobaczyło ludzi żyjących w budowlach oprócz szałasów błotnych. Nowe budowle szczyciły się malowidłami ściennymi przedstawiającymi ich historię i wierzenia. I mieli podstawowe wyposażenie i przedmioty dekoracyjne, takie jak wazony i rzeźby-widziane po raz pierwszy.

Imperium Greckie 1200 do 31 pne

postęp w cywilizacji i stylu życia po raz pierwszy w historii widział obywateli dekorujących swoje domy we własnym niepowtarzalnym stylu z bogatszymi Grekami posiadającymi meble inkrustowane ozdobnymi detalami z kości słoniowej i srebra. Ikoniczne i wyraziste filary i kolumny były kluczowymi motywami w tej epoce, A Grecy stworzyli również standardowe zasady i procedury budowy.

Imperium Rzymskie 753 pne do 480 AD

surowy wiek, kiedy Królewscy nie byli w stanie przywołać ich bogactwa po prostu przez ich domy. Rzymianie dekorowali swoje domy malowidłami ściennymi i mozaikami, a wyposażenie miało szponiaste stopy.

ciemne wieki od 900 do 1500

ciemne wieki nie interesowały się wystrojem wnętrz, a ludzie wybierali proste drewniane ściany z boazerią, Minimalne meble i podłogi z kamiennej płyty.

Cesarstwo Bizantyjskie od 500 do 1500

w tym okresie wielkie kopuły i dekadencki wystrój zajmowały centralne miejsce.

okres renesansu od 1400 do 1600

piękno wystroju wnętrz było ważną cechą w okresie renesansu z wspaniałymi meblami i sztuką realizowaną w żywych kolorach i luksusowymi tkaninami, takimi jak jedwab i aksamit wraz z marmurowymi powierzchniami. A ponieważ dywany były zbyt cenne i drogie dla nawet najbogatszych klientów, były używane jako sztuka ścienna, jeśli to możliwe.

Gotyk od 1140 do 1400

w odpowiedzi na ciemne wieki, dekoracyjne zdobienia i odważne kolory były po raz kolejny głównymi cechami wystroju wnętrz. Dwie cechy charakterystyczne epoki przeniesione do dzisiaj to więcej okien dla jaśniejszych domów wraz z otwartymi planami pięter.

Barok od 1590 do 1725

ostentacyjne i niezwykle bogate elementy artystyczne wykonane na wzór wystawnych wnętrz z witrażami, skręconymi kolumnami, kolorowym marmurem, malowanymi sufitami, złoconymi lustrami i ponadwymiarowymi żyrandolami.

tradycyjny od 1700 do dziś

ucieleśniony duchem formalnym, tradycyjny wystrój wnętrz jest nadal podstawą do dziś. Tradycyjny wystrój wnętrz to szerokie określenie, które podkreśla zróżnicowane style projektowania i ruchu, które nie są przybite do jednego zamkniętego kierunku lub ducha.

tradycyjny design celebruje znakomitą, bogatą historię przeszłości, kontrastując ją z zdecydowanie nowoczesnymi elementami dla eleganckiego spinu z pięknym wzornictwem, podkreślając jednocześnie XVIII i XIX-wieczny wystrój Europejski. Jest to ponadczasowy styl, który przywołuje blask i wygodę i jest świetnym kierunkiem dla tych, którzy cenią Antyki, klasyczną sztukę, symetrię i design bogaty w historię.

Rococo 1700

hiper elegancki i bogato szczegółowy styl wzornictwa, czerpiący z botanicznych sylwetek, rokokowy wystrój wnętrz zawierał unikalne elementy, takie jak skorupa żółwia i ozdoby z pereł obok azjatyckiej porcelany.

Rewolucja Przemysłowa 1760 do 1820

podczas rewolucji przemysłowej projektowanie wnętrz było dostępne dla szerszej publiczności i było łatwiej dostępne dla ogółu społeczeństwa niż kiedykolwiek wcześniej. Jest to w dużej mierze spowodowane łatwiejszymi procesami drukowania, tworzącymi szeroką dystrybucję publikacji modowych i lifestylowych oraz faktem, że przedmioty luksusowe stawały się coraz bardziej osiągalne.

styl neoklasycystyczny od 1780 do 1880

czerpiąc inspirację ze starożytnych kultur greckich i rzymskich w zakresie detali architektonicznych i motywów, w tej epoce meble polegały w dużej mierze na użyciu metali z brązu i złota oraz miękkich mebli z jedwabiu, aksamitu i satyny. Utrzymał się również trend dopasowywania tapet i mebli.

tropikalne lata 1880-te do dziś

gdy Imperium Brytyjskie przetoczyło się przez kraje takie jak Indie i terytoria takie jak Indie Zachodnie, połączyło elementy wystroju wnętrz ze swojego kraju i regionów, które zajmowały, aby stworzyć mocną mieszankę tradycyjnego i ekstatycznego.

ruch estetyczny od 1800 do dziś

ruch estetyczny był dla radykałów sposobem na wyrażenie niechęci do obecnego, zmęczonego wystroju wnętrz. Kluczowa była tutaj praktyczność i funkcjonalność, która miała znaczenie przed pięknem.

Toskania od lat czterdziestych do dziś

wzorując się na uroczej i uspokajającej naturze Toskanii we Włoszech, w tym okresie głównym celem projektowania wnętrz była prosta prostota z nutami luksusu.

Sztuka & Rzemiosło 1860 do 1910

aby podkreślić swój sprzeciw wobec masowo produkowanych zwykłych przedmiotów ze względu na innowacje rewolucji przemysłowej, ludzie zwrócili się do tradycyjnego rzemiosła i klasycznych elementów do produkcji mebli.

rustykalny od lat 70.do dziś

rustykalny wystrój wnętrz obejmuje ręcznie wykonane meble i duże, otwarte pokoje z drewnianymi belkami i kolumnami.

rustykalny wystrój zapewnia idealne połączenie wygodnego, bezproblemowego designu i praktycznego, funkcjonalnego wystroju, połączonego w celu stworzenia ciepłego rustykalnego wnętrza. Naturalne materiały działają jako podstawa i punkt wyjścia do tworzenia godnego pozazdroszczenia rustykalnego wystroju domu, celebrując autentyczne piękno naturalnych materiałów, aby stworzyć przytulną, piękną przestrzeń.

Modernizm 1880 – 1940

ruch modernistyczny kładł nacisk na prostotę, klarowność formy i odrzucał hałas w designie. Niektóre z czołowych postaci ruchu to Mies van der Rohe, Le Corbusier i Eero Saarinen, których podpisy widoczne w jego wiecznie popularnym stole Saarinen i krześle Saarinen są uosobieniem stylu projektowania.

secesja od 1890 do 1920

entuzjazm stojący za ruchem secesyjnym polegał na wprowadzaniu naturalnych sylwetek pochodzących z elementów botanicznych, które nadawały epoce jej charakterystyczne zakrzywione linie i organiczne kształty.

Odrodzenie kolonialne od 1905 do dziś

popularne w USA i stymulowane przez stulecie, Odrodzenie kolonialne znalazło inspirację w neoklasycystycznych i gruzińskich stylach historycznych. Zdecydowanie najpopularniejszy styl czasu aż do II wojny światowej, niektórzy uważają, że wprowadzenie samochodu pomogło wzbudzić zainteresowanie ludzi odniesieniami historycznymi, ponieważ mogli swobodnie odwiedzać udokumentowane zabytki.

eklektyczny od 1900 do dziś

niektórzy historycy wskazują na wzrost potrzeb projektantów wnętrz, którzy rozumieli, jak łączyć różne style projektowania z autorytetem dla gwałtownego wzrostu projektantów w branży, ponieważ styl eklektyczny przejął inspirację estetyczną.

eklektyczny styl to harmonia i połączenie różnych stylów, zestawianie tekstur i kontrastowych kolorów, aby stworzyć spójny, pięknie zrealizowany pokój, który nie byłby nie na miejscu w magazynie o wystroju wnętrz, ponieważ jest to jeden styl, który wymaga werwy i dobrego oka. A ponieważ eklektyczny wystrój wnętrz polega na eksperymentowaniu i zabawie, baw się swobodnie.

Nowoczesny od 1918 do 1950

z naciskiem na oszczędne wnętrza i odważne kolory podstawowe, nowoczesny wystrój wnętrz unikał typowo ozdobnych i ponad urządzonych trendów estetycznych w tym czasie.

Bauhaus 1920 – 1934

znany do dziś ze swoich wielkich, ale minimalistycznych i pięknie wykonanych gestów, założony przez niemieckiego architekta Waltera Bauhausa, który stworzył również Szkołę Sztuki i projektowania Bauhaus w Weimarze w Niemczech, ruch szybko stworzył najbardziej wpływowych architektów, rzeźbiarzy, grafików, producentów mebli i twórców wzornictwa od połowy do końca XX wieku.

kraj 1920 do 1970

z nutami zaczerpniętymi z tradycyjnych ustawień wiejskich, styl wiejski był praktyczny, ale z wysokiej jakości meblami inspirowanymi stylem vintage.

dzisiejsze podejście do nowoczesnego stylu rustykalnego wystroju wnętrz to sielankowa klasyka. Odejście od czysto tradycyjnego stylu country; nowoczesny kraj pozwala na bardziej zabawne i niuansowe aspekty wraz z minimalnymi nutami.

Art Deco 1920 do 1960

ten ruch zawiera odurzającą mieszankę wczesnych stylów projektowania XX wieku, w tym konstruktywizmu, kubizmu, modernizmu, Bauhausu, secesji i futuryzmu. Jeden z najbardziej znanych stylów projektowania wnętrz, Art Deco reprezentował nowoczesność, codzienny blask i elegancję. Era opierała się głównie na czystych liniach, swobodnych kanciastych kształtach, odważnych kolorach i stylizowanych wzorach, takich jak zygzaki i figury optyczne. Dla zwiększenia uroku, ozdobne ozdoby i metaliczne powierzchnie były również znakami rozpoznawczymi epoki.

materiały użyte w aranżacji wnętrz art deco są eleganckie i odblaskowe dla codziennego blasku w domu. W tym stylu występuje wiele metalicznych elementów; od złota po srebro, stal nierdzewną i chrom. Nadają każdemu pomieszczeniu elegancki i luksusowy charakter i mogą być używane wszędzie. Wyobraź sobie nowoczesny salon w stylu art deco ze szklanym złotym stolikiem, chromowanymi lampami i odważnym geometrycznym wzorzystym dywanem w kolorze czarnym, złotym i białym. Szkło jest również często używanym materiałem w stylu art deco; czy to przez lustra, szklane stoły, elementy rzeźbiarskie lub wazon lub lampę w stylu art deco, ponieważ szkło dodaje elegancji pokojowi w stylu art deco.

śródziemnomorskie lata 1920 do dziś

aby przywołać klimat przybrzeżnych krajów europejskich, tekstury z terakoty, kamienia i wzorzystych płytek były mocno wyróżnione wraz z kutym żelazem i wodnymi odcieniami.

Surrealizm 1925-1930

surrealiści, tacy jak sławni artyści, jak Salvador Dali, André Breton i Max Ernst, wykorzystali ten awangardowy ruch, aby uwolnić ludzi od ich skojarzeń z tym, co było normalne i ostatecznie przewidywalne w designie, muzyce, sztuce, a nawet projektowaniu wnętrz.

Mid-Century Modern 1930 ’ s to Today

chociaż termin mid century modern został ukuty dopiero w połowie lat 80-tych i chociaż nikt tak naprawdę nie wie, że to prawdziwa oś czasu, era reprezentuje połączenie praktyczności po ii Wojnie Światowej, optymizmu z lat 50-tych, earthiness z lat 60-tych i ERY 70-tych odcienie i tekstury starannie zapakowane w stylową Odę do Skandynawskiej prostoty.

Nazwij to reakcją na dekadencję i złocenie zdobiące duszność projektowania wnętrz i architektury aż do lat 40-tych, Jeśli chcesz, ponieważ w czasie jego powstania, mid century modern decor był całkowitym odparciem i restartem dla zmysłów.

klimat jest świeży i makowy, w stylu retro i całkowicie kuszący dzięki poświęceniu komfortu i praktyczności owiniętej pięknym designem, który nigdy nie wychodzi z mody. W przeciwieństwie do innych ruchów estetycznych, mid century modern decor jest opływowy w designie, ponieważ forma podąża za funkcją, jednocześnie podkreślając użyte materiały, a nie czyniąc z nich czegoś, czym nie są.

Scandinavian Modern 1930 ’ s do dziś

ten ruch podkreśla zalety pięknie zaprojektowanych, praktycznych przedmiotów, które są zarówno łatwo dostępne, jak i niedrogie.

Scandinavian interior design, należący do szkoły modernizmu, jest ruchem designerskim charakteryzującym się naciskiem na funkcjonalizm i prostotę. Obejmuje również wykorzystanie naturalnych materiałów, takich jak skóra, drewno i konopie. Ponadto na skandynawski wystrój wnętrz często wpływa połączenie z naturą, które łączy naturalne kształty, abstrakcję i wykorzystanie naturalnych elementów.

Transitional 1950 ’ s to Today

dzięki wynalezieniu telewizora i jego wyeksponowaniu w większości domów w USA, aranżacja wnętrz pomogła zaspokoić apetyt mas na wystrój bardziej niż kiedykolwiek.

styl przejściowy odnosi się do mieszanki tradycyjnych i nowoczesnych mebli, fabrykacji i elementów dekoracyjnych, które nadają Ci więcej swobody, gdy chcesz udekorować swój dom z łatwością, ponieważ nie ma końca w kierunkach, w których możesz wziąć styl projektowania. W istocie, transitional interior design to połączenie różnych stylów projektowych połączonych jednocześnie, aby stworzyć spójny projekt w jednym pomieszczeniu.

Postmodernizm 1978-dziś

ten ruch zrodził się jako wyzwanie dla tego, co ludzie uważali za rodzajową bezmyślność ruchu modernistycznego. Jedną z jego głównych postaci był włoski architekt i projektant Ettore Sottsass, ze swoim podpisem figlarne kształty, abstrakcyjne wydruki i potężne historie kolorów.

współczesny od lat 80.do dziś

współczesny wystrój wnętrz jest klasyczny, ale w pełni aktualny i ponadczasowy dzięki lekkiemu podejściu do dekoracji, aby nigdy nie czuć się przestarzałym.

podczas gdy nowoczesny wystrój może czuć się zimny, ograniczający i jawnie minimalny, współczesny styl jest uspokajający i spokojny, i jest usiany naciskiem na elementy architektoniczne, detale dekoracyjne, uwagę na odważne skale i zwięzłą paletę kolorów, aby stworzyć ciepłą przestrzeń z łatwym wyrafinowaniem.

prostota, czyste linie, gra na fakturze i cichy dramat są fundamentalne w osiągnięciu doskonale wyważonego współczesnego stylu domu.

ELSIE de WOLFE

zapowiadana jako „pierwsza amerykańska dekoratorka wnętrz”, życie Elsie de Wolfe było tak bogate jak pokoje, które urządzała, jak na zdjęciu powyżej w kultowym pozłacanym płaszczu haute couture Elsy Schiaparelli. Legendarny de Wolfe szczyci się biografią, która jest równie szalenie romantyczna i pełna przygód. Po wykształceniu w Szkocji i przedstawieniu na dworze królowej Wiktorii, wróciła do USA i została aktorką, gdzie dzieliła wyjątkowe „Bostońskie małżeństwo” (określenie dla dwóch samotnych kobiet mieszkających razem z Bostończykami Henry ’ ego Jamesa) z odnoszącą sukcesy agentką literacką i kochanką Elisabeth Marbury.

jej styl i kostiumy na scenie—strój couture z Paryża—sprawiły, że stała się wpływowym twórcą gustu wśród widzów, dzięki czemu stała się znana jako najlepiej ubrana kobieta na świecie. Jej pierwszym zajęciem w projektowaniu wnętrz było całkowite uniknięcie mrocznego i ponurego wiktoriańskiego wystroju w domu, który dzieliła z Marbury. Po tym, jak z powodzeniem odnowiła ich rezydencję, dekorując, upraszczając i minimalizując jej bogato zdobione wnętrze, stała się pierwszą dekoratorką wnętrz, która otrzymała zlecenie projektowe.

komisja ta miała udekorować pierwszy elitarny klub towarzyski dla kobiet w Nowym Jorku, słynny Colony Club—szczycący się wieloma znamienitymi członkami o nazwiskach, w tym takich jak Whitney, Morgan, Harriman i Astor. De Wolfe szybko stała się najpopularniejszym dekoratorem wnętrz swoich czasów, aw 1913 roku opublikowała pierwszą książkę o projektowaniu wnętrz, ” dom w dobrym guście.”

celebrowała nieoczekiwane połączenie zwierzęcych nadruków z Chinoiserie, miała zamiłowanie do stylów Regency i Chippendale, a także czarno-białych schematów kolorystycznych i była pionierem reprezentowania koloru beżowego w dekoracjach.

Jej anty wiktoriańska postawa i jaśniejsze, bardziej przewiewne, mniej skomplikowane i bardziej minimalistyczne, wyrafinowane pokoje pozostają popularne do dziś.

JEAN-MICHEL FRANK

nie powinno dziwić, że artyści rutynowo czerpią inspirację z otaczającego ich świata i łatwo jest wyobrazić sobie mocny wpływ Paryża lat 30.na najbardziej znanego dekoratora i projektanta wnętrz epoki, Jean-Michel Frank. Na szczęście dla niego, jego projekty często koncentrowały się na umieszczaniu Picassos i Braques w przestrzeni, którą dekorował, a jego ekipa wpływowych przyjaciół obejmowała wszystkich z lewobrzeżnych paryskich artystów, takich jak Man Ray i socjalistów, takich jak Rockefellers.

uważany za minimalistę o bogatym wygięciu, jego warstwy boskiego maksymalizmu sprawiają, że jego praca jest jeszcze bardziej intrygująca i inspirująca. Jako projektant mebli, jego sylwetki były subtelne i wykończone luksusowymi detalami. Pomyśl o misternych ekranach Miki, drzwiach z brązu, akcesoriach wykonanych z kwarcu i serii mebli pokrytych szagreenem i krzeseł klubowych z owczej skóry, które zaprojektował dla legendarnego producenta dóbr luksusowych Hermès. Biały był jego charakterystycznym odcieniem, który jednocześnie sprawiał, że wyglądał zarówno oszczędnie, jak i kompleksowo. Frankowi przypisuje się również zaprojektowanie jednego z najbardziej ikonicznych minimalistycznych mebli w historii—stołu Parsons—który często pokrywał najbardziej luksusowymi wykończeniami.

wraz ze studiowanym okiem na świetny design i instynktem najlepszej jakości, Frank wziął elementy codziennego życia, aby przestrzeń była bardziej przystępna, zachęcająca i realistyczna. Dziś jego prace nadal są celebrowane w muzeach, jego meble tworzą rekordowe aukcje, a nawet można kupić reprodukcje jego najbardziej kultowych dzieł zaprojektowanych dla Hermèsa.

siostra Parafia

znana ze sprytnego podejścia do odpustowego smaku, siostra Parafia przypisuje się tworzeniu amerykańskiego stylu Country, jednego z najbardziej trwałych stylów projektowania ostatniego półwiecza. Urodzona w przywileju i rodowodzie, Amerykańska Country look Parish została zrealizowana z jej spojrzenia na angielski kraj, choć z większym ciepłem, charakterem i domową i uroczą atrakcją.

rozpoczęła swoją karierę jako niewyszkolona Gospodyni domowa, która udekorowała swój dom z wielką pompą. Po tym, jak wpadły w oko koleżanki z wyższych sfer, które zleciły jej odświeżenie swoich domów, Hadley zauważyła potrzebę przystępnego projektu podczas Wielkiego Kryzysu i rozliczyła się jako „dekoratorka budżetu” dla tych, którzy chcą odświeżyć swoje domy w trudnych ekonomicznych czasach epoki.

jej styl dekoracyjny był całkowitym odrzuceniem kolekcji ciężkich, ciemnych antyków jej ojca, ponieważ pochyliła się bardziej w stronę kobiecych tykających pasków, przeszklonych perkal, kołder, haczykowych dywanów i nieformalnych, przepasanych foteli, jednocześnie łącząc elementy z przeszłości.

„Innowacja to często umiejętność sięgania w przeszłość i przywracania tego, co dobre, co piękne, co użyteczne, co trwałe.”

jej projekty były romantyczne, ciepłe i eleganckie dla klientów takich jak Brooke Astor, ale była znana ze swojej żrącej, zastraszającej figury i bezlitosnej oceny przestrzeni jej klienta.

firma projektowa Parisha zauważyła, że wielu wpływowych projektantów wyrobiło sobie renomę obok niej, w tym legendarny Albert Hadley, z którym pracowała przez ponad 30 lat-ich relacje zawodowe są często uważane za jedną z najbardziej udanych współpracy w świecie wnętrz.

ALBERT HADLEY

uznawany za ojca przejściowego projektowania wnętrz, obchodzony za mistrzowskie połączenie blasku i funkcjonalności, i często określany jako „dziekan amerykańskich dekoratorów”, portfolio projektów Alberta Hadleya szczyciło się wysokimi nazwiskami społeczeństwa, takimi jak Rockefeller, Astor, Getty i Mellon.

jednak dla Hadleya, głośne nazwiska nigdy nie miały miejsca nad genialnym designem. „Nazwiska naprawdę nie są najważniejsze”, powiedział New York magazine w 2004 roku. „To jest to, co można osiągnąć dla najprostszej osoby. Glamour jest częścią tego, ale glamour nie jest esencją. W designie chodzi o dyscyplinę i rzeczywistość, a nie o fantazję wykraczającą poza rzeczywistość.”

urodzony w Tennessee, Hadley przeniósł się do Nowego Jorku po służbie w ii wojnie światowej, gdzie studiował i nauczał w Parson ’ s School of Design i stał się znany ze swojego nowoczesnego stylu wystroju i instynktownego poczucia równowagi i tego, co działało razem. Umiejętnie stworzył potężne mieszanki stylów projektowych z mantrą skupioną wokół idei ” nigdy mniej, nigdy więcej.”

szukając partnera z większym talentem technicznym, a nie instynktem, który definiował jej karierę, siostra Parish ściągnęła Hadley do swojego zespołu w 1962 roku. Parish-Hadley Associates restyled domów amerykańskich elitarnych rodzin przez dziesięciolecia i jest najbardziej znany z remontu pomieszczeń mieszkalnych w Białym Domu Kennedy 'ego, a także prywatnych domów rodziny Kennedy’ ego. Po śmierci Parisha Hadley nadal pracował dobrze po połowie lat 80 – tych nad projektami, które zawierały interesującą mieszankę stylów projektowania, w przeciwieństwie do innych projektantów jego pokolenia.

DOROTHY DRAPER

od dawna zapowiadana jako Coco Chanel świata dekoracji, projekty Dorthy Draper były nieustraszenie żywe, wystawne, radosne i pełne osobowości. Pokoje, które zaprojektowała, miały powściągliwą paletę kolorów klasycznej czerni i bieli, podczas gdy inne podkreślały duże wzory graficzne i jej mocne kombinacje technikoloru różu i zieleni, turkusów i cytrusów. Kuzyn siostry parish, Draper był pierwszym udokumentowanym dekoratorem wnętrz komercyjnych, który założył pierwszą oficjalną firmę projektującą wnętrza, Architectural Clearing House, w 1923 roku.

„prawie każdy wierzy, że jest coś głębokiego i tajemniczego lub że musisz znać różnego rodzaju skomplikowane szczegóły dotyczące okresów, zanim będziesz mógł podnieść palec. Dekorowanie to czysta frajda: zachwyt kolorem, świadomość równowagi, uczucie oświetlenia, poczucie stylu, chęć do życia i rozbawiona radość z inteligentnych akcesoriów chwili”, napisała w swojej książce z 1939 roku Decorating Is Fun!

nazwany najbardziej wpływowym tastemaker w Ameryce w 1960 roku, Draper użyczyła swojego legendarnego stylu „modern Baroque” do kilku kultowych budynków, w tym jadalni w nowojorskim Metropolitan Museum of Art, hoteli Fairmont i Mark Hopkins w San Francisco, a co najbardziej imponujące, kompletnego remontu hotelu Greenbrier w Zachodniej Wirginii – który nadal wygląda au currant 70-plus lata później.

DAVID HICKS

David Hicks początkowo był niezależnym ilustratorem reklamowym w Londynie, a kariera dekoratorska zaczęła się po tym, jak magazyn opisał zmieniającą grę metamorfozę, którą zrobił w domu rodziców.

Hicks złamał formę i sprzeciwił się tradycyjnie dusznym i pretensjonalnym angielskim praktykom dekoratorskim i stał się mistrzem nieoczekiwanych, ale spójnych mieszanek. Jego eklektyczne wnętrza często charakteryzowały się wyraźnym zestawieniem szalonych kolorów, wzorów, fabrykacji i stylów projektowania, które były pociągające i imponujące.

ceniony przez świat designu w latach 60., jego najbardziej znaczące projekty obejmowały pokoje dla księcia Karola i Księżnej Anny oraz błyszczący Klub nocny na liniowcu oceanicznym i jachcie dla króla Arabii Saudyjskiej Fahda. W latach 70-tych Hicks rozpoczął produkcję oryginalnych tapet, tkanin i pościeli dla swoich designerskich butików w ośmiu krajach.

BILLY BALDWIN

chociaż był ceniony za kompleksowe podejście do projektowania wnętrz, Billy Baldwin nienawidził terminu „projektant wnętrz”, decydując się na określenie „dekorator”, jego preferowany tytuł. Uważał, że dobre kości to najwyższa zasada, a jakość i komfort są kluczem.

” zawsze wierzyłem, że architektura jest ważniejsza niż dekoracja. Skala i proporcje dają wieczną satysfakcję, której nie można osiągnąć tylko polewając ciasto ” – powiedział słynny.

jego wnętrza były ostre i nieskazitelne, a w przeciwieństwie do współczesnych, pracował z istniejącymi meblami klienta i przebudowywał je z instynktownym zapałem. Od niezwykłego odświeżenia mieszkania Waldorf Towers Cole ’ a Portera, przez kompleks Skorpios Jackie O, po bogato warstwowy salon red Park Avenue Diany Vreeland, skrupulatna dbałość o skalę i proporcje była siłą napędową Baldwina. Mistrz praktycznej dekoracji z wyrazistymi kolorami, drukami i dobrze ocenianą kuratorią, przegląd prac Baldwina pokazuje, jak istotne jest jego dzieło do dziś.