Transcript: 5 hacków, aby budować zaufanie Niepowstrzymanew młodych sportowców

Hack #1

rodzice & trenerzy: ta jedna wskazówka, którą usłyszysz, może samodzielnie przekształcić Twoje dziecko z nerwowego/nieśmiałego w konsekwentne zaufanie do konkurencji. Pokażę Ci dowód i powiem ci wskazówkę za chwilę, a aby uzyskać wszystkie 5 wskazówek zaufania kliknij poniższy link i zaloguj się do mojej listy, aby zobaczyć pełną serię…

poznasz sekretne myśli młodych sportowców, których nie mówią rodzicom, z mojego doświadczenia w pracy z setkami z nich jeden-na-jeden na całym świecie.Oto wskazówka 1

Strategia #1.

zorganizuj wszystko, co robisz dla swojego dziecka, wokół zdobywania umiejętności i wysiłku.

każdy trener wie, że sportowcy osiągają lepsze wyniki, gdy doskonalą swoje umiejętności, dlatego ustalają regularne treningi z ćwiczeniami, ćwiczeniami i treningami, aby poprawić umiejętności.

ale najczęstszym problemem, jaki zgłaszają mi dorośli ze swoim młodym sportowcem, jest to, że nie radzą sobie tak dobrze w grze, jak w praktyce.

tracą zaufanie do gier. Dlaczego?

Cóż, to po prostu dlatego, że w praktyce trenerzy i rodzice chwalą takie rzeczy jak zgiełk, determinacja, dyscyplina i wszystko, co widzą w sportowcu, co pokazuje poprawę ich umiejętności fizycznych. Wszystko dobre.

ale co wtedy będzie w konkurencji? Trenerzy i rodzice chwalą wtedy tylko dobre występy i minimalizują umiejętności i wysiłek.

i tak dzieciak skupia się na dobrym występie, bo na tym skupiają się dorośli … zamiast po prostu wykonywać umiejętności i pokazywać zgiełk jak w praktyce.

to powoduje, że dziecko martwi się i boi się słabej wydajności. Powoduje to nerwowość, napięcie, napięcie, nieśmiałą grę i inne problemy, które utrudniają wykonywanie umiejętności i skupienie się na tym, co robią.

oto przykład, co zrobić:

Joanie jest 13-letnim piłkarzem, ale ta historia dotyczy każdego sportu. Gdy jej rodzice na trybunach i cała drużyna obserwują i wstrzymują oddech, pod koniec meczu traci ostateczny rzut karny do bramki, która zremisowałaby mecz i zamiast tego przegrywają.

rozgląda się po kolegach z drużyny i trenerze i wszyscy mają głowy w dół, a rozczarowanie jest wszędzie.

schodzi z boiska we łzach i podchodzi do rodziców, którzy oboje promienieją uśmiechem i uściskają ją jak najbardziej. Zdezorientowana pyta: „dlaczego oboje się uśmiechacie i jesteście tacy szczęśliwi, przegraliśmy i to była moja wina?”

jej tata mówi jej: „jesteśmy z ciebie bardzo dumni, ponieważ wykazałeś się odwagą, zgłaszając się jako ostatni kicker w drużynie. Ta gra nic nie znaczy. Nieustraszoność, którą widzieliśmy w tobie, gdy poszedłeś tam po kopa, była najbardziej dumną z czegokolwiek, jaką kiedykolwiek czułem w życiu. Byłaś tam niesamowita. Każdy zapomni o tej grze w krótkim czasie, ale chcę, abyś pamiętał na zawsze, że masz w sobie tę ogromną odwagę i zabierze cię daleko w piłce nożnej i życiu. Używasz go tutaj i będziesz używał tej odwagi raz po raz … jesteśmy z ciebie dumni.”

czy widzisz w tym moc budowania zaufania?